Η Alfa Romeo Giulietta Sprint εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην έκθεση αυτοκινήτου του Τορίνο, την άνοιξη του 1954. Εκεί η Alfa Romeo παρουσίασε ένα μικρό, κομψό κουπέ 2+2 θέσεων, το οποίο προσέφερε για πρώτη φορά εντυπωσιακές επιδόσεις στην μικρή κατηγορία.
Το νέο μοντέλο ήταν σχεδιασμένο από τον Μπερτόνε και παρά το μικρό του μέγεθος (3,980 μ. μήκος) είχε μια πολύ εντυπωσιακή εμφάνιση, κυρίως χάρη στις καθαρές, αεροδυναμικές γραμμές του αμαξώματός του.
Ο κινητήρας του ήταν κατασκευασμένος από τον χαρισματικό μηχανικό Τζιουζέπε Μπούσο, ο οποίος στο παρελθόν ήταν σχεδιαστής αεροπορικών κινητήρων.
Ο τετρακύλινδρος κινητήρας λοιπόν του Τζιουζέπε Μπούσο, είχε διαστάσεις 1.290 κ.εκ., ήταν επαναστατικός για την εποχή και για την κατηγορία στην οποία συμμετείχε το μοντέλο ενώ πολλά από τα τμήματα του ήταν κατασκευασμένα από αλουμίνιο. Η απόδοση έφθανε τους 65 ίππους στις 6000 σ.α.λ. και εξασφάλιζε στη Giulietta Sprint τελική ταχύτητα 165 χλμ./ώρα.
Αυτός ο τετρακύλινδρος κινητήρας αποτέλεσε την βάση για όλους τους κινητήρες που χρησιμοποίησαν οι τότε "πισωκίνητες" Alfa Romeo, μέχρι και στα τέλη της δεκαετίας του '80. Η Giulietta Sprint έμεινε στην παραγωγή μέχρι το 1962, αφού εξελίχθηκε αρκετά.
Η Giulietta Sprint Veloce
Το 1956, η Alfa παρουσίασε την Giulietta Sprint Veloce η οποία είχε μικρές σχεδιαστικές διαφορές με την πρώτη Giulietta Sprint. Ωστόσο τεχνολογικά ο κινητήρας της ήταν ισχυρότερος χάρη την προσθήκη δύο καρμπιρατέρ Weber που βελτίωσαν την ισχύ του, η οποία έφτασε στους 80 ίππους.
Διαβάστε Επίσης
Παράλληλα, το βάρος του αυτοκινήτου μειώθηκε στα 780 κιλά, χάρη στην χρήση αλουμινένιων τμημάτων στο αμάξωμα, ενώ το πίσω παρμπρίζ και τα πλευρικά παράθυρα δεν ήταν πλέον γυάλινα, αλλά πλαστικά.
Η Giulietta Sprint Veloce ήταν φτιαγμένη για τους απαιτητικούς οδηγούς εκείνης της εποχής που εκτός των άλλων αποζητούσαν από ένα κοινό αυτοκίνητο χαρακτηριστικά αγωνιστικού μοντέλου. Είναι γεγονός ότι η Giulietta Sprint Veloce έλαβε μέρος στους σημαντικότερους αγώνες της δεκαετίας του '50 (όπως το Mille Miglia, το Targa Florio, το Tour de France) στους οποίους συχνά κέρδιζε αυτοκίνητα μεγαλύτερης κατηγορίας.
Τον Απρίλιο του 1955, εμφανίστηκε στην αγορά η τετράθυρη Giulietta και το αποτέλεσμα ήταν ν' αποκτήσει την προσωνυμία "το οικογενειακό αυτοκίνητο που κερδίζει αγώνες". Μια νέα εποχή άρχιζε για την Alfa Romeo, η οποία ήταν ένας από τους πρώτους κατασκευαστές που προσέφεραν την οδηγική ευχαρίστηση σε ένα ευρύτερο κοινό.
Η ανοιχτή έκδοση Spider
Η οικογένεια της Giulietta συμπληρώθηκε τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου με την έλευση της ανοιχτής Giulietta Spider. Το αυτοκίνητο βασιζόταν στο πάτωμα της Sprint, αλλά με λίγο κοντύτερο μεταξόνιο, και γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία στις Η.Π.Α.
Το 1957 παρουσιάστηκε μία ακόμα ενδιαφέρουσα έκδοση, η Giulietta Sprint Speciale. Ήταν ένα διαφορετικό κουπέ μοντέλο, με λίγο μεγαλύτερο μήκος (4120 χλστ.), σχεδιασμένο από τον Μπερτόνε - μετά από εκτεταμένη αεροδυναμική έρευνα - και με αναβαθμισμένο κινητήρα 1.300 κ.εκ. που απέδιδε 100 ίππους στις 6.500 σ.α.λ. δίδοντας στο αυτοκίνητο μέγιστη ταχύτητα 189 χλμ./ώρα.
Η σύντομη ιστορία της πρώτης Giulietta τελειώνει τον Ιούνιο του 1962, όταν η μικρομεσαία Alfa άλλαξε όνομα και απέκτησε μεγαλύτερο κινητήρα. Η πίστα της Μόντσα επελέγη για την παρουσίαση της νέας Alfa Romeo Giulia 1600 Sprint. Ουσιαστικά επρόκειτο για μια έκδοση της Giulietta Sprint με κινητήρα 1570 κ.εκ. απόδοσης 92 ίππων, η οποία έμεινε στην παραγωγή μέχρι το 1964.
Ωστόσο, υπήρξε μια ακόμα έκδοση της Giulietta, η οποία παρήχθη ως το 1965. Παρουσιάστηκε στην Έκθεση της Γενεύης του 1964 με την ονομασία 1300 Sprint. Το όνομα Giulietta είχε παραλειφθεί, αλλά κατά τα άλλα το αυτοκίνητο ήταν το ίδιο αν και είχε δανειστεί από την Giulia 1600 όπως τον πίνακα οργάνων, τα πλευρικά φλας και τα δισκόφρενα στον μπροστινό άξονα.
Αξίζει να σημειωθεί πως σε παλαιότερη έρευνα της Alfa Romeo στην Ιταλία, βρέθηκε πως το 70% των Giulietta που κατασκευάστηκαν στο διάστημα 1954-1965 βρίσκονταν σε λειτουργική κατάσταση και χρησιμοποιούνταν τακτικά.
Τα μοντέλα της δεκαετίας '70-'80
Τον Νοέμβριο του 1977, η ιταλική εταιρεία κυκλοφόρησε τη νέα Giulietta με την κωδική ονομασία 116, που βασιζόταν στο πάτωμα της Alfa Romeo Alfetta. Η παραγωγή της διήρκεσε μέχρι το 1985 με δύο ανανεώσεις (1981 και 1983). Εδώ η σχεδίαση ήταν πιο boxy τόσο για τις εκδόσεις sedan όσο και για τις station wagon.
Μολονότι εκείνη την εποχή παρουσιάζονταν τα πρώτα μοντέλα με κινητήρα-κίνηση μπροστά (βλέπε Alfasud), η Giulietta των eighties παρέμεινε πισωκίνητη. Τα πρώτα χρόνια εφοδιαζόταν με κινητήρες 1.3 και 1.6 λίτρων με διπλούς εκκεντροφόρους και αποδόσεις 95 και 109 ίππους, αντιστοίχως. Το 1979 προστέθηκε ένας κινητήρας 1.8 λίτρων με 122 ίππους και αργότερα ένας δίλιτρος με 130 ίππους.
Διαβάστε Επίσης
Στην έκθεση Παρισίων του 1982 παρουσιάστηκε για πρώτη φορά έκδοση Giulietta 2.0 με υπερτροφοδότηση και 175 ίππους. Το 1985 και έπειτα από πωλήσεις 380.000 αντιτύπων, η Giulietta αντικαταστάθηκε από την Alfa Romeo 75 που ήταν και αυτή πισωκίνητη με πολλά μηχανικά τμήματα από τις Alfetta-Giulietta.
Η Giulietta του 2010
Το όνομα χρησιμοποιήθηκε για τρίτη φορά από την Alfa Romeo σε ένα compact hatchback που παρουσιάστηκε τον Μάρτιο του 2010 και παρέμεινε για δέκα χρόνια στην παραγωγή με δύο ενδιάμεσα face lifting. Η Giulietta νέα εποχής βασιζόταν στο πάτωμα του Fiat Stilo και της Lancia Delta και κυκλοφόρησε μόνο με 5θυρο αμάξωμα δύο όγκων.
Διέθετε κινητήρες βενζίνης 1,4 λίτρων από 120 έως 170 ίππους αλλά και τον Turbo των 1,75 λίτρων όπου στην κορυφαία έκδοση Veloce απέδιδε 240 ίππους – αντικατέστησε την έκδοση Quadrifoglio Verde που είχε προηγηθεί. Τέλος κυκλοφόρησαν και εκδόσεις diesel στα 1,6 λίτρα (105-120 ίππους) και στα 2,0 λίτρα (140- 175 ίππους).
Οι συνολικές πωλήσεις της πιο πρόσφατης Giulietta ήταν ισχνές καθώς σε διάστημα 10 ετών ταξινόμησε στην Ευρώπη περί τα 430.000 αυτοκίνητα ενώ συνδυαστικά στο Μεξικό και στην Αυστραλία που εξήχθη κυκλοφόρησε σε 9.135 αντίτυπα.
