Στα τέλη του 1986 τα φώτα στη γραμμή παραγωγής του Capri έσβησαν μετά από μια εκτυφλωτική περίοδο περίπου 20 χρόνων και 2 εκατομμυρίων –παρά κάτι– μονάδων.

Όπερ σημαίνει ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990, που εξελίχθηκε η φαρσοκωμωδία που ακολουθεί, το Capri ήταν μεν παρελθόν για τη Ford, αλλά πρόσφατο.

Στον συλλογικό φανατισμένο με την αυτοκίνηση νου παρέμενε ένα στερεοτυπικά πανέμορφο κουπέ, με μακρύ καπό, αστεία πίσω παράθυρα, ξεκαρδιστικά πίσω καθίσματα και μια υπέροχα κεκλιμένη οροφή στο πίσω μέρος. Και, βεβαίως, κίνηση στους πίσω τροχούς.

Το 1993, λοιπόν, ένα πισωκίνητο μοντέλο εν τω μέσω μιας συντακτικής ομάδας αυτοκινητικού περιοδικού ήταν μήλον της έριδος, αντικείμενο δημοπρασίας.

Η κίνηση στους πίσω τροχούς τελούσε ήδη υπό εξαφάνιση. Έτσι, όταν ο συνάδελφος σε περιοδικού του αυτοκινητιστικού Τύπου ανακοίνωσε casually ότι "ένας θείος μου χάρισε ένα Ford Capri", τη σαστιμάρα διαδέχτηκε η αφιονισμένη πλειοδοσία σε εκκλήσεις, παραινέσεις και απαιτήσεις: "Φερ’ το να το οδηγήσουμε. Ρε.". Επιμέναμε για μέρες, παρά το disclaimer του ότι το αυτοκίνητο είναι "χρέπι", μέχρι που κάποια στιγμή εδέησε.

Και κατέβηκα στον υπόγειο χώρο στάθμευσης κουτρουβαλώντας τις σκάλες. Και είδα (δεξιά από το κλιμακοστάσιο, το θυμάμαι σαν να ’ναι τώρα) ένα τσίλικο Capri, που έμοιαζε να έχει βγει μόλις από τη σκοτεινή γραμμή παραγωγής, σαν ένα τελευταίο κομμάτι που το ξέχασε η Ford και η ιστορία, και ξεμύτισε για να κυλίσει τους πεντάμορφους τροχούς του κατ’ ευθείαν στο Μαρούσι.

Και ξεκλείδωσα –με δυσκολία– την πόρτα για να βάλω μπροστά τον τετρακύλινδρο, έστω, σε σειρά κινητήρα. Αλλά φευ, το κλειδί δε γυρνούσε καν. Γιατί το καλοσυντηρημένο Capri, το σπάνιο –για τα δεδομένα της Ελλάδας και δη κάμποσα χρόνια μετά το τέλος της παραγωγής του–, δεν ήταν μόνο του στο ερεβώδες πάρκινγκ.

Μερικές θέσεις πιο πέρα και αθέατο από τη βάση της σκάλας υπήρχε άλλο ένα, επίσης κίτρινο Capri, αντιθετικά χρέπι. Κι εγώ είχα διαρρήξει ένα ξένο αυτοκίνητο.

Το Capri είναι ο μονόκερός μου, το απωθημένο μου με τον τρόπο που η Mustang δε θα γίνει ποτέ. Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε ότι, άσχετα από τα προσωπικά μου σύνδρομα και αυτοκινητικά τραύματα, η Ford επούλωσε την πληγή της ηλεκτρικής Mach-E βάζοντας στην άλλη άκρη της τραμπάλας την εκπληκτική Dark Horse ή ακόμα και την ταπεινότερη έκδοση της θερμικής Mustang, ισορροπώντας με δεξιοτεχνία. Έτι περαιτέρω, το "Mustang" ζει και βασιλεύει, αντίθετα με το "Capri" που ανασύρθηκε από το χρονοντούλαπο.

Ναι, το όνομα προέρχεται από τα παλιά καλά χρόνια και, ναι, η Ford εντρυφά στο επιχειρηματικό restomod και υποκύπτει στην παρελθοντολαγνεία.

Το έκανε στο Puma και το επαναλαμβάνει γιγαντωμένο στην περίπτωση του Capri. Αλλά δεν πρόκειται για ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο που κάποιος του κότσαρε ένα ιστορικό όνομα. Θέλουμε δε θέλουμε, είναι ένα κουπέ. Μοιάζει με SUV, αλλά είναι κουπέ. Όσο κι αν ο συνδυασμός είναι ιλαρός, λόγω αντιφατικότητας, δυστυχώς υφίσταται.

Σύγκρινε τα απόλυτα προφίλ του προγόνου με τον επίγονο και θα αναγνωρίσεις ομοιότητες στο πλαίσιο των παραθύρων, την κλίση της οροφής και τη σιλουέτα, γενικώς. Αν δε βρεις ούτε μία, είσαι ο κακεντρεχής της αυτοκίνησης. Αν βρεις πολλές, είσαι ζηλωτής της ηλεκτροκίνησης.

Το Capri ετεροπροσδιορίζεται στην γκάμα της Ford. Είναι απομακρυσμένο από τη Mach-E, αλλά όμορο με το Explorer και η μάρκα κολύμπησε σε βαθιά νερά όταν αποφάσισε όχι μόνο να διαφοροποιήσει τα μοντέλα της από αυτά του ομίλου VW, που της παρείχε την πλατφόρμα ηλεκτρική MEB των Capri και Explorer, αλλά και μεταξύ τους.

Το Capri είναι πιο εύληπτο σχεδιαστικά, το μέγεθός του δεν ξενίζει και –το σημαντικότερο– έλκει ένα μέρος της καλαισθησίας του από το "τότε" ανερυθρίαστα. Ή, αλλιώς, είναι ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο με στέρεη υπόσταση, χωρίς θερμικά συμπλέγματα.

Ούτως ή άλλως, η Ford επέλεξε τη νοσταλγία για την αγοραστική της φόρα, την επικοινωνιακή ισχύ, τη συναισθηματική φόρτιση. Όχι για να παρουσιάσει ένα αυτοκίνητο με βενζίνη. Το Capri είναι μία από αυτές τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις που η σχεδίαση είναι το botox που κρύβει μέγεθος αντί για χρόνια.

Στο εσωτερικό η ευρυχωρία είναι αναμενόμενη, γιατί τεκμηριώνεται όχι από αμφίβολης οξυδέρκειας παραλληλισμούς σαν τον προηγούμενο, αλλά από αριθμητικά δεδομένα και το γενναίο μεταξόνιο των 2.767 χιλιοστών.

Η ποιότητα είναι πανταχού παρούσα, όπως άλλωστε και τα κουσούρια της VW, με κορυφαία αδεξιότητα τον συνδυασμό της επιφάνειας αφής με τους φυσικούς διακόπτες για τη λειτουργία των παραθύρων.

Η οθόνη στην κεντρική κονσόλα έχει κάθετη διάταξη, μπόλικη διαγώνιο και κρύβει πίσω της έναν έξυπνο αποθηκευτικό χώρο (που καλό είναι να μην το ονομάζεις "My Private Locker" αν έχεις βγάλει φιρμάνι).

Θεωρητικά, η έκδοση με τους 286 ίππους σε συνδυασμό με την "Extended Range" μπαταρία των 77 kWh είναι και η πιο λελογισμένη. Και αυτό γιατί οι 170 ίπποι στη βάση της γκάμας θα σταθούν με δέος μπροστά στους 2,1 τόνους του Capri, ενώ οι 340 ίπποι της κορυφαίας τετρακίνητης έκδοσης θα περιγελάσουν την αυτονομία.

Εδώ έχουμε ικανοποιητική δύναμη και αποδεκτή αυτονομία, που, σύμφωνα με τη Ford και τις μετρήσεις κατά WLTP, ξεπερνάει τα 600 χλμ., ενώ στην πραγματική ζωή και μακριά από τις μετρήσεις υπό ιδανικές συνθήκες θα φτάσει τα περίπου 400 χλμ.

Όχι, δεν το λες λίγο, κυρίως με τη δυνατότητα φόρτισης για το "τυπικό" πλέον 10-80% της χωρητικότητας σε ταχυφορτιστή (135-185 kW) σε 28 λεπτά.

Σε ανοιχτούς δρόμους μην περιμένεις τίποτα λιγότερο από φερέγγυα σταθερότητα, ήρεμη κύλιση και ήσυχη μετακίνηση σε ένα προστατευμένο περιβάλλον.

Η μετάδοση της κίνησης στους πίσω τροχούς δεν είναι απόδοση τιμών στο Capri που με στοίχειωσε, αλλά το σημείο των καιρών της ηλεκτροκίνησης. Ασφαλώς και δεν μπορείς να έχεις αξιώσεις για πλαγιολισθήσεις και τέτοια βενζινόπληκτα.

Η μάζα του Capri δε σηκώνεται και δε σηκώνει αστεία. Το ζήτημα του βάρους είναι –για την ώρα– σύμφυτο με την ηλεκτροκίνηση και μέχρι να ξεριζωθεί τα ηλεκτρονικά συστήματα θα είναι εδώ για να καταστέλλουν την ακαριαία ροπή μαζί με την οδηγική ακολασία.

Ωστόσο, στο Capri και με την επιλογή του κατάλληλου οδηγικού mode, μέχρι την επέμβαση των κατασταλτικών μηχανισμών, υπάρχει ένα τόσο δα περιθώριο υπερστροφής ισχύος, μια αχτίδα φωτός στο σκοτάδι του ESP, μια δυνατότητα να περιστρέψεις τη στεφάνη του τιμονιού ανάποδα για μερικές μοίρες.

Η Ford δεν μπορεί να αποτάξει τον διαβολάκο της απόλαυσης στα ηλεκτροκίνητα μοντέλα της και το Capri είναι ευέλικτο, άκοπο και χαρισματικό στις στροφές. Όχι με τον τρόπο που ήταν το Capri του παρελθόντος, αλλά με τον τρόπο που δεν είναι άλλα αντίστοιχα ηλεκτρικά μοντέλα.

Και αυτό αρκεί για να δικαιούται το σύγχρονο Capri να πάρει τη σκυτάλη από τον γενάρχη του, για να διανύσει τα επόμενα κρίσιμα μέτρα.

Ford Capri RWD 286PS

Κινητήρας: Ηλεκτρικός 210 kW
Μπαταρία: 77 kWh
Κιβώτιο/σχέσεις: Αυτόματο / 1
Κίνηση: Στους πίσω τροχούς
Ισχύς: 286 PS
Ροπή: 545 Nm
0-100 km/h: 6,4 sec
Τελική ταχύτητα: 180 km/h
Κατανάλωση:
μέση εργοστασιακή: 13,8 kWh/100 km
μέση δοκιμής: 17,8 kWh/100 km
Αυτονομία δοκιμής: 410 km
Χρόνος φόρτισης: Στα 11 kW AC σε 8 ώρες, στα 135 kW DC σε 28 λεπτά (10-80%).
Διαστάσεις:
ΜxΠxΥ: 4.634 mm x 1.872 mm x 1.626 mm
Μεταξόνιο: 2.767 mm
Βάρος: 2.098 kg
Χώρος αποσκευών: 572 – 1.510 lt
Τιμή: από 46.200€