Land Rover Defender: Καλύτερο στην πόλη ή στο χώμα;

Οι αδελφοί Μαρξ δεν ήταν μια συνηθισμένη περίπτωση. Το καυστικό χιούμορ και οι ευφυέστατοι διάλογοι που χαρακτηρίζουν τις ταινίες τους αποτέλεσαν επιρροή για πολλούς μεταγενέστερους σκηνοθέτες και ηθοποιούς που άφησαν το δικό τους στίγμα στη μεγάλη οθόνη.

Το μεγαλείο τους αναδεικνύεται ξεκάθαρα σε οποιονδήποτε αφιερώσει χρόνο για να παρακολουθήσει τις ταινίες τους σήμερα, σχεδόν έναν αιώνα μετά τη δημιουργία τους. Δύο από τις πιο γνωστές και σίγουρα από τις καλύτερές τους είναι το A Νight at the Opera του 1935 και το A Day at the Races που ακολούθησε το 1937. 

Αυτές οι δύο ταινίες υπήρξαν πηγή έμπνευσης ακόμα και για τους Queen, οι οποίοι κυκλοφόρησαν δύο από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ τους με τους ομώνυμους τίτλους το 1975 και το 1976, αντίστοιχα. Δεν είναι υποκειμενικό. Η παραγωγή του A Νight at the Opera υπήρξε η ακριβότερη όλων των εποχών την εποχή που κυκλοφόρησε και ανάμεσα στα 12 τραγούδια του δίσκου περιλαμβανόταν το Bohemian Rhapsody. Σε ικετεύω, μη ρωτήσεις ποιο είναι αυτό...

Μια μίνι ιστορική αναδρομή τόσο στον χώρο του κινηματογράφου όσο και σ’ εκείνον της μουσικής βιομηχανίας θα σου αποκαλύψει μια αντιφατική πραγματικότητα. Το φαινόμενο μια ταινία ή ένα μουσικό άλμπουμ να μην τυγχάνουν ευνοϊκών κριτικών την εποχή που κυκλοφορούν, αλλά να συγκεντρώνουν διθυραμβικές κριτικές μετά από δεκαετίες είναι αρκετά συχνό.

Tο σύγχρονο Defender συνδυάζει δύο τελείως διαφορετικούς κόσμους

Εδώ βέβαια δεν έχουμε να κάνουμε με μια τέτοια περίπτωση, καθώς τόσο οι συγκεκριμένες ταινίες των αδελφών Μαρξ όσο και τα άλμπουμ των Queen φάνηκε να κερδίζουν εξαρχής τους κριτικούς. Δεν αρκεί, όμως, αυτό για να αποδειχτεί η αξία τους. Εκείνο που χρειάζεται είναι να αποδειχτεί η διαχρονικότητά τους, κάτι που, για να συμβεί, χρειάζεται η βοήθεια του πολυτιμότερου μεγέθους όλων, του χρόνου.

Spoiler alert: Σχεδόν μισό αιώνα μετά την κυκλοφορία των δίσκων των Queen κομμάτια από τα συγκεκριμένα άλμπουμ εξακολουθούν να βρίσκονται σε αρκετές playlists ραδιοφωνικών σταθμών, ενώ οι ταινίες των αδελφών Μαρξ, αν και χρονικά τοποθετούνται στην Πλειστόκαινο του σινεμά, περιλαμβάνονται σε κάθε αφιέρωμα κλασικού κινηματογράφου που σέβεται τον εαυτό του.

Σωστά κατάλαβες, έχουμε να κάνουμε με δύο περιπτώσεις που αποδεδειγμένα πλέον αντέχουν στον χρόνο. Τόσο, που είναι αμφίβολο αν αυτό θα αλλάξει ποτέ. Και κάπου εδώ είναι που μπαίνει στο παιχνίδι το Land Rover Defender. 

Στην ιστορία του αυτοκινήτου ελάχιστα είναι τα μοντέλα που χαρακτηρίζονται από παρόμοια συνέπεια. Ακόμα και σε επίπεδο αισθητικής το Defender είναι ένα μοντέλο που ουσιαστικά επικαιροποιεί με πολύ αργούς ρυθμούς ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Και το κάνει με χαρακτηριστική άνεση εδώ και 75 χρόνια.

75 χρόνια, 5 γενιές, 2+ εκατ. πωλήσεις, ένα όνομα: Defender

Η διαχρονικότητά του είναι πολύ εύκολο να αποδειχτεί. Από το 1948, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην αγορά το όνομα Land Rover, ουσιαστικά έχουμε δει πέντε γενιές του συγκεκριμένου μοντέλου, καμία όμως με το ίδιο όνομα. Αυτό που ξεκίνησε ως Series I συνέχισε να γράφει ιστορία ως Series II και Series III, προτού εκεί κοντά στα μέσα των ’80s μετονομαστεί σε 90, 110 και 127 (ανάλογα με το μήκος του αμαξώματος).

Για να έρθει το 1990, χρονιά που παρουσιάστηκε το Discovery, οπότε το μοναδικό μέχρι εκείνη τη στιγμή μοντέλο στην γκάμα της βρετανικής μάρκας έπρεπε να αποκτήσει ξεχωριστό όνομα: Defender. Με όρους αγοράς αυτοκινήτων, μιλάμε για μια μοναδική περίπτωση, με τον μέσο όρο του κύκλου ζωής κάθε γενιάς να φτάνει τα 13,6 χρόνια.

O θρύλος του κορυφαίου off road είχε ήδη αρχίσει να χτίζεται από το 1981, όταν ξεκίνησε το Camel Trophy, μια διοργάνωση που συχνά αποκαλούνταν "Ολυμπιάδα του 4x4", με την αποκλειστική συμμετοχή του μοντέλου της Land Rover που καλούνταν να κατακτήσει τα πιο αφιλόξενα εδάφη του πλανήτη.

Αλήθεια όμως, πώς ακριβώς δημιουργείται ένας θρύλος πάνω σε τέσσερις τροχούς; Για να μην κουράζεσαι, δεν υπάρχει κάποιος μαθηματικός τύπος που να σε οδηγεί με ασφάλεια σε μια απάντηση. Πολύ ωραία, ευκαιρία λοιπόν να δημιουργήσουμε έναν.

Ξεκαθαρίζοντας εξαρχής ότι δε θα αποκαλύψω σε κανέναν τι πίνω, θα το έθετα ως εξής: ο μαθηματικός τύπος που ψάχνουμε έχει τρεις παραμέτρους. Η πρώτη είναι τα χρόνια παρουσίας ενός μοντέλου στην αγορά. Η δεύτερη είναι τα επιτεύγματα που έχει πετύχει κατά τη διάρκεια αυτής της παρουσίας και η τρίτη η σημαντικότητα των επιτευγμάτων αυτών.

Eίναι ένα εξαιρετικά λειτουργικό αυτοκίνητο και φυσικά αποτελεί τον ορισμό του κλασικού

Άλλη βαρύτητα έχει, για παράδειγμα, η κατάκτηση του τίτλου "Χρυσός λεβιές" στην αγορά του Λίχτενσταϊν και άλλη η είσοδος στο βιβλίο των ρεκόρ Guiness. Κατά συνέπεια, ο αριθμός που ζητάμε προκύπτει από τη διαίρεση του αριθμού των επιτευγμάτων προς τα χρόνια παρουσίας επί τη σημαντικότητα. 

Αν υιοθετούνταν ο συγκεκριμένος τύπος, να είσαι βέβαιος ότι το Defender θα ήταν και με τη βούλα ένα μοντέλο-θρύλος. Οι συνολικές του πωλήσεις έχουν ξεπεράσει τα 2 εκατ. μονάδες και η ζήτηση για τις παλαιότερες εκδόσεις είναι τόσο μεγάλη, που οι τιμές τους αυξάνονται αντί να μειώνονται. Πρόσθεσε και την εκτίμηση πως πάνω από το 70% όλων αυτών των αυτοκινήτων κυκλοφορούν ακόμη στους δρόμους και έχεις την εικόνα. 

Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει το Defender τόσο δημοφιλές; Για αρχή το γεγονός ότι είναι ένα εξαιρετικά λειτουργικό αυτοκίνητο. Και, φυσικά, αποτελεί τον ορισμό του κλασικού. Αυτό που ήταν πάντοτε το συγκεκριμένο μοντέλο είναι ένα ικανότατο off road. Χωρίς πολυτέλειες και φιοριτούρες, ένας doer στην αρχέτυπη μορφή αυτοκινήτου, με σασί τύπου σκάλας και αμάξωμα από αλουμίνιο.

Τα ηλεκτρικά παράθυρα και ο κλιματισμός άργησαν πολύ στο ραντεβού τους με το Defender. Άλλωστε ποιος λάτρης της περιπέτειας επιζητεί ανέσεις; Εδώ είχες να κάνεις με ένα αυτοκίνητο που οι διαφορές του από γενιά σε γενιά ήταν μικρότερες απ’ ό,τι εκείνες των σημερινών facelift.

Όμως, όλα τα ωραία και μη κάποτε τελειώνουν. Ήταν θέμα χρόνου να έρθει μία νέα γενιά για το Defender. Μία όχι θεωρητικά, αλλά πραγματικά νέα. Έγινε το 2020. Με μια μικρή διαφορά: άλλαξε κατηγορία. Όχι από πλευράς mentality, αλλά γιατί πλέον αποτελεί ένα premium lifestyle πολυτελές SUV.

Και από αυτή την άποψη το Defender εξακολουθεί να παραμένει ένα μοναδικό αυτοκίνητο. Γιατί πλέον συνδυάζει δύο φαινομενικά αντίθετους κόσμους. Με αφορμή τη συμπλήρωση 75 χρόνων από την ίδρυσή της τη χρονιά που διανύουμε, η Land Rover έπραξε το αναμενόμενο.

Δημιούργησε μία έκδοση περιορισμένης παραγωγής ειδικά για την περίσταση. Μία έκδοση με ένα αποκλειστικό χρώμα, το Grasmere Green Α, και ελαστικά 50/50 τοποθετημένα σε ζάντες 20 ιντσών, βαμμένες στο χρώμα του αμαξώματος. Το Defender 75th Limited Edition μπορείς να το αποκτήσεις με διάφορους τύπους κινητήρα, όμως η ελληνική αντιπροσωπεία έκανε το αναπάντεχο στα χρόνια του εξηλεκτρισμού.

Επέλεξε κινητήρα diesel και την έκδοση αμαξώματος 110. Δικαίως, αν μου επιτρέπεις, γιατί ένα Defender που αποτελεί φόρο τιμής στην ιστορία της μάρκας που χρονικά ταυτίζεται με τη δική του δε θα μπορούσε να μπαίνει στην πρίζα (έστω κι αν δεν μπόρεσε να αποφύγει ένα ήπια υβριδικό σύστημα, που θεωρητικά βελτιώνει απόδοση και οικονομία).

Κάτω από το καπό βρίσκεται ένας 6κύλινδρος 3.0 lt, που αποδίδει 300 ίππους και 650 Nm ροπή. Μου έρχεται στο μυαλό ένα παλιό αστείο για το Defender, όπου ρωτούσες κάποιον αν ξέρει τι σημαίνουν οι αριθμοί 90 και 110 στην ονομασία των αντίστοιχων εκδόσεων, για να του απαντήσεις ότι είναι η τελική τους ταχύτητα. Στη σύγχρονη εκδοχή του το Defender, παρά τους σχεδόν 2,5 τόνους και τις τεράστιες διαστάσεις του, με τον συγκεκριμένο κινητήρα έχει επιτάχυνση 0-100 km/h σε 7 sec. Είπες κάτι;

To πολιτισμικό σοκ, βέβαια, έχει ήδη ξεκινήσει από τη στιγμή που θα βρεθείς στο εσωτερικό του. Άνετα (θερμαινόμενα και ψυχόμενα) καθίσματα με δερμάτινες επενδύσεις, πλήρως ψηφιακός πίνακας οργάνων και ένα από τα πιο εξελιγμένα συστήματα infotainment της αγοράς, 3D περιμετρική κάμερα, ηχοσύστημα της Meridian και Head-Up Display. Είμαι σίγουρα σε Defender; Δε χρειάζεται να έχεις υπάρξει κάτοχος κάποιας από τις προηγούμενες γενιές, σαν και του λόγου μου, για να αισθανθείς τη χαώδη διαφορά. Αρκεί να είχες βρεθεί κάποια στιγμή μέσα σε ένα. 

Το Defender 110 D300 κινείται αρχοντικά στον δρόμο και ακόμα πιο αρχοντικά έξω από αυτόν. H μόνιμη τετρακίνηση, σε συνδυασμό με τα Good Year Wrangler, είναι αρκετή για να διαχειριστεί με άνεση τις περισσότερες εκτός δρόμου διαδρομές. Τα επιπλέον στοιχεία, όπως κλείδωμα κεντρικού και πίσω διαφορικού, γίνονται ηλεκτρονικά και αυτόματα αν οι συνθήκες ζορίσουν αρκετά.

Επιπλέον, έχεις στη διάθεσή σου αερανάρτηση, που σου δίνει τη δυνατότητα να ρυθμίζεις την απόσταση από το έδαφος. Χωρίς πολλά λόγια, το Defender μοιάζει ασταμάτητο. Και το πραγματικά εντυπωσιακό είναι ότι, ενώ δεν καταλαβαίνει τίποτα από χιόνια, λάσπες και κάθε είδους δυσκολία, την ίδια ώρα μπορεί να παίξει τον ρόλο του αυτοκινήτου που θα σε ταξιδέψει με άνεση και απόλυτη ησυχία στην άσφαλτο.

Δεν ξέρω αν ευθύνεται η θετική προδιάθεση, αλλά ακόμα και στις σπάνιες περιπτώσεις που ο ήχος του κινητήρα κερδίσει μία από τις καθημερινές "μάχες" του με την ηχομόνωση η χροιά του είναι ευχάριστη. Ναι, το ξέρω ότι αναφέρομαι σε κινητήρα diesel, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.

Και με την ευκαιρία, επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά ότι ο συγκεκριμένος τύπος κινητήρα αποτελεί την οικονομικότερη μορφή μετακίνησης σε μεικτές συνθήκες. Αν οδηγείς έχοντας το μυαλό σου στο fuel pass, θα δεις μέση κατανάλωση κοντά στα 10 lt/100 km, που είναι απόλυτα λογική για τα δεδομένα του Defender 110.

Αν θελήσεις να κινηθείς γρήγορα, γιατί να ξέρεις ότι, αν θέλεις, μπορείς, τότε είναι αρκετά πιθανό να ξεπεράσεις και τα 15 lt/100 km. Μην ανησυχείς όμως, γιατί με ρεζερβουάρ 90 λίτρων η αυτονομία σου θα είναι σε κάθε περίπτωση μεγάλη. Το Defender δεν ήταν ποτέ ένα φτηνό ούτε καν ένα προσιτό αυτοκίνητο.

Απλά τώρα έγινε απλησίαστο ή, σύμφωνα και με τη φράση κλισέ, είναι για λίγους. Όμως, υπάρχει και μια λογική εξήγηση πίσω από το θέμα της τιμής. Αν δεχτούμε ότι πλήρωνες ένα Α ποσό για να αποκτήσεις το κορυφαίο 4x4 της αγοράς με μια κατά τα άλλα σπαρτιάτικη περιβολή, τότε φαντάζει λογικό να πρέπει να πληρώσεις Αx2 για να προσθέσεις στο πακέτο μια γερή δόση πολυτέλειας, πλούσιο εξοπλισμό και ποιότητα κατασκευής με προσοχή στη λεπτομέρεια.

Αγοράζοντας ένα αυτοκίνητο ακόμα και με εξαψήφια τιμή, γνωρίζεις ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Το Defender είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που σου δίνουν πρόσβαση στα περισσότερα. Για την ακρίβεια, προσωπικά θα ήμουν ευτυχής αν το είχα και ας υπάρχουν αρκετοί fans του κλασικού Defender που βγάζουν μιας μορφής αντίδραση στη θέα του καινούριου. Και θα του αφιέρωνα το I’m In Love With My Car των Queen. Από το A Night at the Opera, φυσικά. 

* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του Top Gear που κυκλοφορεί στα περίπτερα