Φουσκωτό αεροπλάνο; Ναι, γιατί όχι; Άλλωστε και τα Ζeppelin φούσκωμα ήθελαν (περίπου) για να πετάξουν. Όμως κάτι δεν πήγε καλά με την ιδέα της Goodyear που ήθελε τρόμπα για να κατακτήσεις τους αιθέρες την δεκαετία του 1950. Ήταν μια από τις ιδέες της Goodyear που γεννήθηκε εξαιτίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και εκ του αποτελέσματος όχι πολύ επιτυχημένη, έως καθόλου. Το ζητούμενο πίσω από την δημιουργία του ήταν το εξής: το αεροπλάνο του πιλότου μας έχει καταρριφθεί σε εχθρικό έδαφος αλλά ο πιλότος επέζησε. Ρίχνουμε το Inflatoplane σε "πακέτο" κοντά στον πιλότο. Στη συνέχεια ο πιλότος θα το φούσκωνε και θα πετούσε ξανά προς φιλική περιοχή. Ήταν ιδανικό τόσο για την ξηρά όσο και για την θάλασσα ενώ κάποιες μεταγενέστερες εκδοχές ήταν και διθέσιες.
Ήταν σε συσκευασία με ρόδες (κάτι σαν χειράμαξα) και έπαιρνε την τελική του μορφή μετά από περίπου 5 λεπτά χρησιμοποιώντας μικρότερη πίεση αέρα από ένα ελαστικό αυτοκινήτου. Το αεροσκάφος χρησιμοποιούσε έναν δίχρονο κινητήρα Nelson 40 ίππων που η εκκίνησή του απαιτούσε χέρι (μανιβέλα γαρ). Η εκδοχή που βλέπετε στη φωτό κάτω είχε άνοιγμα φτερών 6,7 μέτρων και μήκος 6 μέτρα. Το ρεζερβουάρ ήταν 76 λίτρων και με ταχύτητα 100 χλμ./ώρα του έδινε αυτονομία 6,5 ωρών ή περίπου 630 χιλιόμετρα. Μπορούσε να απογειωθεί σε αεροδιάδρομο (κάθε τύπου προφανώς) μικρότερο των 100 μέτρων ενώ για την προσγείωση περίπου 120 μέτρα ήταν αρκετά.
Πώς ξεφούσκωσε η ιδέα του φουσκωτού αεροπλάνου της Goodyear
Τον Απρίλιο του 1959 ο πιλότος της Goodyear Richard Ulm μετά την απογείωση επιχείρησε να πάρει ύψος κάπως πιο εντυπωσιακά απ' όσο επέτρεπε η αντοχή του αεροσκάφους με αποτέλεσμα το ένα φτερό να κλείσει και να χτυπήσει την έλικα. Τελικά την γλίτωσε αλλά το ίδιο δεν συνέβη τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου με πιλότο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, ο οποίος κατά την διάρκεια δοκιμών του Inflatoplane έχασε την ζωή του όταν έσπασε μια ντίζα ελέγχου ενώ ταυτόχρονα έκλεισε και το ένα φτερό.
Το ατύχημα και το δυστύχημα προκάλεσαν τις πρώτες αμφιβολίες για την αξιοπιστία του αεροσκάφους και ακολούθησαν και άλλες, κυρίως από στρατιωτικούς- αφού για τον στρατό το προόριζε η Goodyear. Ένας εξ αυτών θεώρησε ότι δεν γίνεται να χρησιμοποιείς για διάσωση ένα αεροσκάφος που κάποιος μπορεί να καταρρίψει με τόξο. Όχι, αυτό δεν ήταν τόσο εύκολο, εκτός αν το τόξο το κράταγε ο Τζον Ράμπο. Μετά ήταν το θέμα της απογείωσης και της προσγείωσης. Με το μυαλό στην Ευρώπη το να βρεις 100-150 μέτρα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως αεροδιάδρομος είναι εφικτό αλλά στην ζούγκλα της Κορέας (και μετά του Βιετνάμ) αυτή η "προδιαγραφή" ήταν κάπως δυσεύρετη. H κατασκευάστρια εταιρεία άφησε το project να ξεφουσκώσει μετά το 1962 παρότι συνέχισε την εξέλιξη και τις δοκιμές για περίπου 10 χρόνια όταν και αποφάσισε να το ακυρώσει. Συνολικά σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν δώδεκα Inflatoplanes.
Η αεροπορική ιστορία της Goodyear
Το 1916, η Goodyear Tire and Rubber Company αγόρασε μια έκταση κοντά στο Akron του Οχάιο, για να κατασκευάσει ένα εργοστάσιο παραγωγής αεροσκαφών Zeppelin. Ένα χρόνο μετά δημιούργησε τη θυγατρική Goodyear Zeppelin Company, εταιρεία που ήταν ο πρόδρομος της Goodyear Aircraft Corporation. Την ίδια χρονιά, η εταιρεία πήρε συμβόλαιο από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για να κατασκευάσει 9 Zeppelin που θα χρησιμοποιούσε ο στρατός της χώρας κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως οι εγκαταστάσεις στο Akron δεν ήταν ολοκληρωμένες το 1917 και τελικά η Goodyear ολοκλήρωσε τα πρώτα αερόπλοια μέσα σε ένα μεγάλο κτίριο λούνα παρκ στο Σικάγο! Ο στρατός των ΗΠΑ χρησιμοποίησε αυτά τα αερόπλοια για να βομβαρδίσει και να κατασκοπεύσει εχθρικές θέσεις.
Μετά την ολοκλήρωση του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η Goodyear Tire and Rubber Company συνέχισε να κατασκευάζει αερόπλοια. Η εταιρεία χρησιμοποίησε τα περισσότερα από αυτά τα σκάφηγια να διαφημίσει τα προϊόντα της. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930, μεταξύ των ολοκληρωμένων Zeppelin της εταιρείας ήταν τα Pony, Pilgrim, Puritan, Volunteer, Mayflower, Vigilant, Defender, Reliance, Resolute, Enterprise, Ranger και Columbia. Τα περισσότερα από αυτά χρησιμοποίησαν ήλιο για να πετάνε, ενώ αρχικά χρησιμοποιούσαν θερμαινόμενο αέρα ή υδρογόνο. Την ίδια περίοδο, άλλες εταιρείες, ιδίως ευρωπαϊκές, κατασκεύαζαν αερόπλοια για εμπορικές μεταφορές.
Η Goodyear κατασκεύασε επίσης δύο αερόπλοια, το Akron και το Macon, για τον Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Συνολικά κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η εταιρεία Goodyear Aircraft Corporation, κατασκεύασε 104 αερόπλοια για τον στρατό στις εγκαταστάσεις της στο Akron. Όταν η Goodyear δημιούργησε την Goodyear Aircraft Corporation το 1939, αυτό το κομμάτι της εταιρείας απασχολούσε μόλις τριάντα εργαζόμενους. Με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρι το 1942, η Goodyear Aircraft Corporation αποτελούνταν από τριάντα πέντε χιλιάδες υπαλλήλους.
Το 1963, η Goodyear Aircraft Corporation άλλαξε το όνομά της σε Goodyear Aerospace Corporation. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξερεύνηση του διαστήματος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και της δεκαετίας του 1970. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Goodyear Aerospace Corporation βοήθησε την NASA να σχεδιάσει συστήματα θέρμανσης και ψύξης για το διαστημόπλοιο Apollo ενώ παρήγαγε και ελαστικά που χρησιμοποιούνται σε σεληνιακά οχήματα. Παράλληλα ανέπτυξε ανταλλακτικά πυραύλων, καθώς και συστήματα ραντάρ και καθοδήγησης. Το 1987, η Goodyear πούλησε την Goodyear Aerospace Corporation στη Loral, αν και η Goodyear συνέχισε να κατασκευάζει ελαστικά και άλλα εξαρτήματα αεροπλάνων μετά την πώληση.
