Αυτή είναι μια πραγματικά ενδιαφέρουσα είδηση, με ξεκάθαρους αποδέκτες. Η πολιτεία του Ουαϊόμινγκ στις ΗΠΑ, εισήγαγε νομοθεσία με την ελπίδα να καταργήσει σταδιακά την πώληση ηλεκτρικών οχημάτων στην επικράτειά της μέχρι το 2035. Ο υποστηρικτής της σχετικής νομοθεσίας, γερουσιαστής Jim Anderson, R-Casper, δήλωσε στην Cowboy State Daily, ότι ο λόγος που εισήγαγε το ψήφισμα ήταν "για να αντιδράσει στις απαγορεύσεις νέων πωλήσεων αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης σε πολιτείες όπως η Καλιφόρνια και η Νέα Υόρκη".
Βέβαια δεν πρόκειται για μία αντίδραση που έγινε απλά για να γίνει. Όπως συμβαίνει με κάθε νέα τεχνολογία που παρουσιάζεται στην αγορά, υπάρχουν εκείνοι που κερδίζουν και εκείνοι που χάνουν. Έτσι θα συμβεί και με την ηλεκτροκίνηση. Η βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου γνωρίζει ήδη ότι τα ηλεκτρικά οχήματα είναι έτοιμα να αντικαταστήσουν τα οχήματα με κινητήρα εσωτερικής καύσης, καθώς η ζήτηση για τα τελευταία συνεχώς θα φθίνει.
Και εδώ είναι που βρίσκεται η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά. Το Ουαϊόμινγκ νοιάζεται επειδή είναι μια πολιτεία πετρελαίου και φυσικού αερίου. Παρόλο που είναι η λιγότερο πυκνοκατοικημένη πολιτεία των ΗΠΑ με μόλις λίγο πάνω από μισό εκατομμύριο κατοίκους, είναι ο 8ος μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου στις ΗΠΑ. Ναι, αυτό είναι σίγουρα ένα στοιχείο που βοηθά στην κατανόηση της στάσης του Ουαϊόμινγκ.
Προτροπή, όχι απαγόρευση
Στο ψήφισμα διευκρινίζεται πώς η βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου απασχολεί χιλιάδες κατοίκους του Ουαϊόμινγκ και ότι η μετάβαση στα ηλεκτρικά οχήματα, απειλεί τη συνέχιση της απασχόλησής τους. Διαβάζοντας το έγγραφο, μπορεί κανείς να νιώσει την αγωνία που έχουν οι υποστηρικτές του για όσα επιφυλάσσει το ηλεκτρικό μέλλον. Μια πιο προσεκτική ματιά όμως στα όσα αναφέρονται σε αυτό, καθιστά σαφές πως ο συντάκτης του δεν τρέφει αυταπάτες. Κι αυτό γιατί σε αντίθεση με όσα αφήνει να εννοηθούν, ουσιαστικά αυτό που κάνει το Ουαϊόμινγκ, είναι πως προτρέπει (καθώς δεν μπορεί να απαγορεύσει) τους κατοίκους και τις επιχειρήσεις του, να μην αγοράζουν και να μην πωλούν ηλεκτρικά οχήματα με στόχο την πλήρη εξάλειψή τους μέχρι το 2035.
Όλη η ουσία βρίσκεται σε δύο συγκεκριμένες παραγράφους του ψηφίσματος με τίτλο "Σταδιακή κατάργηση των πωλήσεων νέων ηλεκτρικών οχημάτων έως το 2035", που εισήχθη την περασμένη Παρασκευή και έχει ήδη ισχυρή υποστήριξη από μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Γερουσίας του Ουαϊόμινγκ.
Παρ.1: Το νομοθετικό σώμα ενθαρρύνει και εκφράζει ως στόχο τη σταδιακή κατάργηση της πώλησης νέων ηλεκτρικών οχημάτων στην πολιτεία του Ουαϊόμινγκ έως το 2035.
Παρ.2: Το νομοθετικό σώμα ενθαρρύνει τις βιομηχανίες και τους πολίτες του Ουαϊόμινγκ να περιορίσουν την πώληση και την αγορά νέων ηλεκτρικών οχημάτων, με στόχο τη σταδιακή κατάργηση της πώλησης νέων ηλεκτρικών οχημάτων στο Ουαϊόμινγκ έως το 2035.
Επιπλέον, εκφράζονται ανησυχίες, καθώς "...τα κρίσιμα ορυκτά που χρησιμοποιούνται στις μπαταρίες των ηλεκτρικών οχημάτων δεν είναι εύκολα ανακυκλώσιμα ή αναλώσιμα, πράγμα που σημαίνει ότι οι δημοτικές χωματερές στο Ουαϊόμινγκ και αλλού, θα πρέπει να αναπτύξουν πρακτικές για την ασφαλή και υπεύθυνη διάθεση αυτών των ορυκτών”.
Πετάνε τις μπαταρίες όταν γεράσουν;
Είναι γεγονός ότι οι μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων θα πρέπει να αντικατασταθούν όταν ολοκληρώσουν τον κύκλο ζωής τους και αυτό περιλαμβάνει την ύπαρξη ενός πλάνου για τη διαχείρισή τους. Τα ορυκτά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή μπαταριών EV, είναι πολύ πολύτιμα για να καταλήξουν σε χώρους υγειονομικής ταφής. Το πιθανότερο σενάριο είναι πως θα ανακυκλωθούν. Μέχρι και το 90% των σημερινών μπαταριών EV, κατασκευάζονται για να ανακυκλωθούν την ώρα που εταιρείες σε όλο τον κόσμο, δημιουργούνται για να αναλάβουν αυτό το έργο.
Το ψήφισμα αυτό μπορεί να στοχεύει κυρίως στη δημιουργία εντυπώσεων, αλλά φέρνει στο φως σε ένα σοβαρό ζήτημα για το Ουαϊόμινγκ. Τα ηλεκτρικά οχήματα έρχονται. Πραγματικά δεν έχει σημασία αν οι πολιτείες θα απαγορεύσουν ή όχι τα οχήματα εσωτερικής καύσης, επειδή, σε 10 έως 15 χρόνια, πολύ λίγοι άνθρωποι θα θέλουν να αγοράσουν ένα. Και αυτό προφανώς περιλαμβάνει τους περισσότερους κατοίκους του Ουαϊόμινγκ.
Αποτελώντας ένα ιδανικό πεδίο εφαρμογής μιας νέας πολιτικής, αντί να προσπαθεί να καταπολεμήσει το αναπόφευκτο, το Ουαϊόμινγκ πρέπει να σχεδιάσει ένα οικονομικό μέλλον που θα βασίζεται περισσότερο σε άλλες βιομηχανίες. Είναι βέβαιο πως και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι πρέπει να το κάνουν, όπως επίσης βέβαιο, είναι πως στο δικό τους μεταβατικό στάδιο, θα χρειαστούν και τη βοήθεια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Ίσως τελικά όλο αυτό, να στήθηκε για να τραβήξει -και- την προσοχή της.
