Το απόσταγμα της αυτοκίνησης είναι η ελευθερία.
Και η ανεξαρτησία της μετακίνησης δε σαμποτάρεται από την αυτονομία των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, αλλά από αυτό που τη φορτίζει: τις υποδομές. Πριν από πολλά πολλά χρόνια, ακριβώς όπως εμείς χαμογελάμε μοχθηρά με το viral βίντεο ενός ξέπνοου ηλεκτρικού μοντέλου, έτσι διασκέδαζαν οι οδηγοί των ζωήλατων κάρων. Με το ξεκαρδιστικό θέαμα ενός αυτοκινήτου, που, αφού είχε κάψει και την τελευταία σταγόνα καυσίμου, σκόρτσαρε με έναν επιθανάτιο ρόγχο και άραζε στην άκρη του δρόμου περιμένοντας να αναστηθεί με το "δεύρο έξω" ενός κάνιστρου βενζίνης.
Τα δε άλογα συνέχιζαν να μασουλάνε το σανό τους, το κρύο πιάτο της εκδίκησης, επειδή δάνεισαν αθέλητα το περήφανο όνομά τους σε μονάδα μέτρησης. Μέχρι τη στιγμή εκείνη το βενζινάδικο ήταν η αποθήκη με τις ζωοτροφές. Αλλά και να ξέμενες από καύσιμα, όλο και κάποιος μεζές θα υπήρχε τριγύρω για να φτάσεις στον προορισμό σου. Το χορτάρι ήταν το range extender της εποχής.
Τη συνέχεια την ξέρουμε. Από το φαρμακείο στην πόλη Wiesloch της Γερμανίας, το πρώτο, λέει, καταγεγραμμένο κατάστημα που φούλαρε το 1888 –με αιθέρα– ένα τεπόζιτο αυτοκινήτου, φτάσαμε στα εκατομμύρια πρατήρια και στον ανέμελο ανεφοδιασμό. Ας κάνουμε την αναγωγή με τους ταχυφορτιστές και ας πάμε παρακάτω.
Η πεμπτουσία της οδήγησης είναι η ελευθερία
Και, οι στρατευμένοι υπερασπιστές της, ρίχνουμε ομοβροντίες στον γάμο του καραγκιόζη, κατηγορώντας την ηλεκτροκίνηση για κουτί της Πανδώρας. Έχουμε δίκιο για όλα: τις αυτονομίες, το βάρος, τη μυστήρια αίσθηση του τιμονιού και των φρένων, την άηχη λειτουργία. Ακόμα και η άκοπη ισχύς μάς ξινίζει. Όμως, η προσέγγιση, εκτός από δονκιχωτική, είναι και αφοριστική. Η γραφικότητα με τη –νοσηρή– τεχνοφοβία πάνε πολύ συχνά χέρι χέρι. Το ρεύμα αυτό καθαυτό είναι κινητήρια δύναμη και, όταν το καταγγέλλουμε, είναι σαν να ενοχοποιούμε την καρμπονάρα επειδή ο ανόσιος μάγειρας χρησιμοποίησε κρέμα γάλακτος αντί για αυγά. Τα ζυμαρικά είναι ιδέα. Το ίδιο και η οδήγηση. Και η καρμπονάρα με κρέμα γάλακτος πεντανόστιμη.
Θα προτιμούσαμε τη Vantage της σελίδας 120 από τη Mustang Mach-E GT του εξωφύλλου; Ρητορική ερώτηση, αλλά ναι. Τόσο κατηγορηματικό, σαν να έχει ειπωθεί μια ανάποδη 28η Οκτωβρίου. Ωστόσο, πολύ φοβάμαι ότι σύντομα δε θα έχουμε την πολυτέλεια της επιλογής. Η ηλεκτροκίνηση είναι αναπόδραστη και πρέπει να ελπίζουμε στην αυτορρύθμισή της, στο ότι θα διαχειριστεί τα υπαρξιακά της ζητήματα και θα απαλλαγεί από οδηγικά κουσούρια. Επειδή δε θέλουμε να μονάσουμε σε ένα ασκηταριό βαμμένο στα χρώματα της "Martini Racing" αναπολώντας τις λαμπρές μέρες της Lancia Delta, πρέπει να της δώσουμε χρόνο. Θα την αγαπήσουμε. Αλλά σιγά σιγά.
ΥΓ: "Δεν υπάρχει μεγαλύτερο βάσανο από το να κουβαλάς μέσα σου μια ανείπωτη ιστορία".
– Maya Angelou (1928-2014), Αμερικανίδα ποιήτρια
Καλωσορίσατε στο TopGear.
* Το editorial δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του Top Gear Magazine που κυκλοφορεί στα περίπτερα
