Μην νομίζετε ότι μόνο κάποιοι συντάκτες αυτοκινήτου, μηχανικοί, οδηγοί και συνοδηγοί αγώνων αγαπούν τα αυτοκίνητα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι -με άλλες επαγγελματικές ιδιότητες- που έχουν αγάπη και πάθος για τα αυτοκίνητα.
Αυτούς ψάχνουμε να βρούμε και ο πρώτος αυτής της σειράς συνεντεύξεων είναι ο καταξιώμενος συγγραφέας, μαραθωνοδρόμος και μέγας λάτρης των αυτοκινήτων Δημήτρης Μαμαλούκας (στην κεντρική φωτό με μια Mercedes SL 320 W129).
Ο Δημήτρης δεν εξαιρεί τα αυτοκίνητα από την τέχνη του. Και οι πρωταγωνιστές των έργων του αγαπούν και εμπλέκονται με κάποιο τρόπο με τα αυτοκίνητα. Μπήκαμε στην διαδικασία να πάρουμε συνέντευξη από τον -περιβόητο πια- ιδιωτικό ντετέκτιβ Νετούνο αλλά τελικά προτιμήσαμε να μιλήσουμε με τον δημιουργό του χαρακτήρα.
Δημήτρη τι είναι αυτό που σε έκανε petrolhead/ λάτρη των αυτοκινήτων;
Μικρός αναγνώριζα όλες τις μάρκες των αυτοκινήτων, πιστεύω ότι είναι χαρακτηριστικό όλων των πέτρολ αυτό. Πριν κλείσω τα δέκα μπήκα σε μια Lotus κι είδα στην πράξη, (ήχος, κόλλημα στην πλάτη του καθίσματος από την επιτάχυνση) ότι υπάρχουν πιο ενδιαφέροντα οχήματα από τα απρόσωπα, αργά οχήματα που έμπαινα μέχρι τότε. Μετά ήρθαν τα χαρτάκια Pannini, οι τράπουλες με τα σούπερ ατού κτλ. Κυρίως μαγευόμουν από τις γραμμές των οχημάτων.
Τι αυτοκίνητο οδηγείς αυτήν την περίοδο και γιατί;
Τώρα έχω επιστρέψει στη θαλπωρή του οικογενειακού Renault Scenic. Ψήνω τον Νετούνο, τον ήρωά μου, να μου δώσει την Porsche 911 (997) που έχει για καθημερινό. Αλλιώς θα πάρω σύντομα κάτι πιο σνομπ.
Θυμάσαι το πρώτο σου αυτοκίνητο; Πιστεύεις ότι σε επηρέασε στον τρόπο που βλέπεις τα αυτοκίνητα;
Το θυμάμαι και δεν θεωρώ ότι με επηρέασε πολύ. Σαν συγγραφέας ζω μια δεύτερη ζωή: στη θεωρία. Στη θεωρία λοιπόν οραματίζομαι βιβλία, αγώνες τρεξίματος και φυσικά, αυτοκίνητα. Περισσότερο από την πράξη.
Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή;
Δεν έχω. Όταν ήμουν στην Ιταλία, στην πόλη όπου σπούδαζα, έκανα τον περιφερειακό μετά τα μεσάνυχτα. Πριν λίγα χρόνια κατέβαινα στα λιμανάκια με ανοιχτό αμάξι. Τώρα μ’ αρέσει ν’ ανεβαίνω τον Υμηττό το ξημέρωμα πηγαίνοντας για τρέξιμο. Ή να βγαίνω στην άδεια Aττική Oδό μια καθημερινή, πάλι μετά τα μεσάνυχτα.
Διαβάστε Επίσης
Αυτοκίνητο που αγάπησες αλλά δεν θα ήθελες να το ξαναέχεις;
Όλα τα αυτοκίνητα που είχα τα αγάπησα κι όλα θα ήθελα να τα ξαναέχω.
Σε μια κατάταξη σημαντικών ανακαλύψεων, σε ποια θέση θα έβαζες το αυτοκίνητο και γιατί;
Δεν ξέρω, από τις πρώτες, το βλέπω σαν κάτι πολύ παραπάνω από ένα απλό μέσο μεταφοράς. Θα πω πόσο ονειρεμένα ξεκίνησε προσφέροντάς σου την αίσθηση της ελευθερίας να πηγαίνεις όπου θέλεις και όποτε θέλεις, ελευθερία που κατάντησε καθημερινή σκλαβιά στις μεγάλες πόλεις.
Αν κάποιος ασχολείται με αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες τον συμπαθείς λίγο περισσότερο;
Ναι, και αμέσως ταιριάζουμε με το κοινό "χτύπημα" εκτός κι αν είναι άσχημα κολλημένος, επιθετικός ή ξερόλας. Τότε την κάνω γρήγορα. Αυτοί υπάρχουν σε κάθε ομάδα. Από μηχανές έχω μεσάνυχτα, δεν είχα ποτέ, κι από το 2003 δεν ανεβαίνω από φόβο. Παρόλα αυτά στα βιβλία μου βάζω ήρωες να έχουν.
Τι έχεις πάντα μέσα στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου που οδηγείς; Τι δεν αποχωρίζεσαι ποτέ στις διαδρομές σου;
Το ντουλαπάκι είναι γεμάτο από άχρηστα πράγματα, δεν έχω ιδέα τι υπάρχει εκεί μέσα. Ο Νετούνο έχει πάντα ένα όπλο εκεί. Δεν μπορώ να φανταστώ την οδήγηση χωρίς μουσική, εκτός κι αν οδηγείς δωδεκακύλινδρο με καρμπιρατέρ.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη απόσταση που έχεις διανύσει με αυτοκίνητο;
Τίποτα εξτρίμ. Θεσσαλονίκη Λευκάδα προ Εγνατίας, από την Κατάρα. Μικρό αμάξι τίγκα, δύο μικρά παιδιά, καύσωνας. Οδύσσεια.
Η πιο επικίνδυνη στιγμή που έζησες on the road;
Ήταν νωρίς το πρωί όταν πηγαίναμε όλη η οικογένεια σε κλειστό αυτοκινητόδρομο, στην εθνική οδό, στη δεξιά λωρίδα, όταν είδα στο αριστερό μας ρεύμα να έρχεται ανάποδα ένα μαύρο Bmw. Πέρασε δίπλα μας σ’ ένα κλικ του δευτερολέπτου. Τρόμος.
Μια αγαπημένη playlist για ταξίδια; Ποιους βασικούς τρεις καλλιτέχνες θα είχε μέσα;
Δεν έχω αγαπημένη λίστα. Θα ακούσω οπωσδήποτε Paolo Conte, Lucio Dalla και Ludovico Einaudi. Έχω επίσης μερικά επιλεγμένα σάουντρακ αποκλειστικά για νυχτερινή οδήγηση όπως το Ο τελευταίος των Μοϊκανών.
Αγαπημένη σου σκηνή ή /και ταινία με θέμα το αυτοκίνητο;
Οι δύο ταινίες των βιβλίων της επόμενης ερώτησης αλλά θα πω και το Φαντάγκο. Το ωτοστόπ του τρόμου, Dual, αμέτρητες…
Αγαπημένο βιβλίο με θέμα αυτοκίνηση/ αυτοκίνητο;
Αν δεν πω το Κριστίν του Στίβεν Κινγκ θα πέσει το σπίτι μου να με πλακώσει. Και θα προσθέσω το Crash του J.G. Ballard. Απαραίτητο κι αυτό.
Από τις χώρες που έχεις οδηγήσει σε ποια ήταν πιο εύκολα και σε ποια το πιο δύσκολο να κυκλοφορείς;
Νομίζω τα πιο δύσκολα τα έχω συναντήσει στην επαρχιακή Ελλάδα. Εύκολα στην Ελβετία.
Μια παραξενιά που έχεις όταν οδηγείς - τι δεν σου αρέσει καθόλου;
Οι γύρω μου που (δεν ξέρουν να) οδηγούν, οι πίσω, οι μπροστά, οι παρκαρισμένοι. Να μου κλοτσάει το κάθισμα ο πίσω, να γελάνε οι πίσω, να μιλάνε οι πίσω, γενικά όλα με εκνευρίζουν, φάνηκε;
Ποιους θεωρείς πιο επικίνδυνους οδηγούς;
Τους πιωμένους. Με διαφορά.
Πώς φαντάζεσαι το μέλλον της αυτοκίνησης;
Ζοφερό για εμάς τους πέτρολ. Το παρομοιάζω σαν την πολιτική ορθότητα που κατεδαφίζει τα πάντα γύρω μας. Τα ηλεκτρικά και τα αυτόνομα οχήματα είναι κάτι ανάλογο (σόρι ηλεκτρισίστας). Κουράγιο.
Πώς θα νιώσεις αν στο άμεσο μέλλον τα αυτοκίνητα είναι μόνο αυτόνομα;
Θα στεναχωρηθώ αν και δεν νομίζω να το πετύχω ζωντανός. Βέβαια, το μέλλον και η εξέλιξη δεν ρωτάει κανέναν. Όπως και να ’χει θα είναι πιο ήπιο από το σοκ που έπαθαν οι άνθρωποι που από το κάρο και το άλογο είδαν να γεννιέται το αυτοκίνητο. Πολύ γρήγορα οι νέες γενιές θα μεγαλώσουν με αμιγώς ηλεκτρικά, υδρογόνου ή/και αυτόνομα. Οι πέτρολ της μεταβατικής περιόδου απλώς στάθηκαν άτυχοι ή και τυχεροί, όπως το δει κανείς. Το σίγουρο είναι ότι, σε εκατό χρόνια δεν θα υπάρχουν οι συγκεκριμένοι φόβοι και ανησυχίες. Οι 288 (Ferrari 288 GTO) θα είναι σε μουσεία και θα τις βάζουν μπροστά για επίδειξη, σε ελεγχόμενο περιβάλλον για τα καυσαέρια. Όπως τα πρώτα Benz του 1900.
Τι γνώμη έχεις για τον Elon Musk;
Μεγαλοφυΐα.
Παίρνεις περιοδικά αυτοκινήτων / βλέπεις petrohead εκπομπές;
Δεν αγοράζω πια περιοδικά λόγω χώρου. Έχω τόνους από τα 90s, αγγλικά και ιταλικά. Βλέπω amatorial βιντεάκια από την Ιαπωνία, στα ιαπωνικά χωρίς να καταλαβαίνω λέξη. Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι ο πιο petrolhead λαός. Κρύβουν στο γκαράζ τους μια BB512 (Ferrari Berlinetta Boxer) κι ένα δικύλινδρο, δίχρονο Subaru του 1960, και τα αγαπάνε και τα δύο το ίδιο. Απεριόριστο σεβασμό, οι συλλέκτες και οι εραστές των αυτοκινήτων όπως πρέπει να είναι. Κι ας βάζουν φωτάκια στις Lambo.
To dream garage σου;
- Lamborghini Miura: κίτρινη, δύσκολος αθάνατος έρωτας.
- Ferrari F40: Κόκκινο τέρας, ακατέργαστη αγάπη, σχεδόν μητρική.
- Lancia Aurelia B24: Η τελειότητα των απλών γραμμών του ουρανού.
- Jaguar E type coupe: αυστηρά μαύρη, το αμάξι του Diabolik.
- Ferrari Testarossa: ακίνητη στο σαλόνι του Νετούνο.
