Ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν ιδιαίτερη επαφή με το αντικείμενο και δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν μια Ferrari από μια άλλη, την Ferrari Testarossa την καταλάβαιναν από μακριά, λόγω δύο βασικών της χαρακτηριστικών. Τις εισαγωγές στα πλαϊνά, πίσω από τις πόρτες οι οποίες μετά την απήχηση που είχαν σε εκείνο το αυτοκίνητο, παρέμειναν και διαμορφώθηκαν σε κάποια από τα επόμενα μοντέλα, αλλά και τον καθρέφτη, ο οποίος στην πρώτη εμφάνιση του αυτοκινήτου, το 1984 ήταν τοποθετημένος ψηλά στο A Pillar, στο μπράτσο δηλαδή του μπροστινού παρμπριζ.
Ένας και καλός
Ήταν μια απολύτως ασυνήθιστη θέση, αλλά δεν ήταν καθόλου εκτός λογικής του αυτοκινήτου. Το ψηλότερο πίσω μέρος σε συνδυασμό με το σχήμα και την σχεδίαση, δεν επέτρεπε ορατότητα προς τα πίσω, αν ο καθρέφτης έμπαινε σε συμβατική θέση. Έτσι τοποθετήθηκε ψηλά για να προσφέρει καλύτερη ορατότητα, καθώς το 1984 δεν είχαμε ακόμη κάμερες οπισθοπορείας για να διευκολύνουν την κατάσταση.
Επιπλέον ήταν ένας. Όχι ένας και δεν έφτιαξαν άλλον. Ήταν ένας σε κάθε Testarossa του 1984. Δεν υπήρχε αντίστοιχος καθρέφτης για τον συνοδηγό. Δεν χρειάζονταν δύο, εδώ που τα λέμε, το μόνο που χρειαζόσουν τότε ήταν να δεις ποιος ήταν αυτός ο βλάσφημος που ήθελε να σε προσπεράσει από αριστερά και κυρίως με τι αυτοκίνητο ήταν, που ήθελε να περάσει μια Ferrari.
Στην επόμενη έκδοση φυσικά της Ferrari Tesrtarossa, που κυκλοφόρησε το 1986, η εικόνα είχε αλλάξει γιατί πλέον υπήρχαν δύο καθρέφτες και ήταν τοποθετημένοι πιο χαμηλά.
Έργο τέχνης
Αυτός ο καθρέφτης λοιπόν, αποτελεί τώρα ένα προς πώληση έργο τέχνης στη δημοπρασία του οίκου Bonhams στο Παρίσι, στις 2 Φεβρουαρίου. Είναι τοποθετημένος σε μια πλάκα με διαστάσεις 25x25x35cm, σε όρθια θέση και δεν θα εξυπηρετεί στο να χτενιστείς και να δεις αν μπήκε κάτι στο μάτι σου. Θα είναι ένα στολίδι σε ένα σαλόνι κάποιου συλλέκτη, ο οποίος θα έχει δώσει 1.500 - 2.000 ευρώ, όπως είναι η αρχική εκτίμηση ή και περισσότερα αν η δημοπρασία ξεφύγει.
