Για να πω την πικρή σκληρή αλήθεια όταν είδα το Beta Alp 4.0 το κατάταξα στις άσχημες μοτοσυκλέτες και αναρωτήθηκα πια ήταν η χρησιμότητα (και η εμπορικότητα φυσικά) για ένα τέτοιο μοντέλο.
Βλέπετε, ο καταιγισμός των adventure μοτοσυκλετών -είναι κάτι αντίστοιχο με την εμπορική επιτυχία των SUV στα αυτοκίνητα- έχει ουσιαστικά λεηλατήσει τις υπόλοιπες κατηγορίες και κάθε εταιρεία έχει τουλάχιστον ένα, για να μην πω τουλάχιστον τρία διαφορετικά adventure μοντέλα στην γκάμα της.
Κείμενο-Φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος
Αυτό είναι που κάνει να δείχνει τόσο παράταιρη την απόφαση των Ιταλών να βγάλουν στην παραγωγή το συγκεκριμένο μοντέλο. Την συγκεκριμένη απορία εξέφρασα κα στους φίλους ιδιοκτήτες της Fuoristrada, της ελληνικής αντιπροσωπίας των Beta.
Το γεγονός ότι όχι μόνο δεν αντέκρουσαν το σκεπτικό μου αλλά ούτε καν μου απάντησαν κανονικά θα έπρεπε να με βάλει σε σκέψεις αλλά πάνω στη φούρια της δουλειάς δεν έδωσα τη δέουσα σημασία. Το λόγο που δεν μου απάντησαν στις όποιες ανησυχίες μου θα το ανακάλυπτα τις επόμενες 7 ημέρες, όσο συνήθως διαρκεί και μία δοκιμή μοτοσυκλέτας.
Το Alp 4.0 του 2024 είναι η εξέλιξη του μοντέλου που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2000 και χρησιμοποιούσε τον αερόψυκτο κινητήρα της Suzuki από το DR 350.
Αυτό φυσικά έχει τις ρίζες του ακόμα παλαιότερα όταν η Beta είχε μια ενεργή συμμετοχή στους αγώνες trial και παρουσίασε μια τέτοια μοτοσυκλέτα με κάποιες αλλαγές (μεγαλύτερο ρεζερβουάρ και μια υποτυπώδης σέλα) για όσους θα ήθελαν μια μοτοσυκλέτα που μπορεί να σκαρφαλώνει παντού για χρήση όχι στους αγώνες αλλά στα βουνά.
Αυτά τα γονίδια έχουν περάσει και στο τελευταίο μοντέλο και για όσους δεν γνωρίζουν την ιστορία του Ιταλικού εργοστασίου θα βρίσκει απλά περίεργη τη σχεδίαση.
Το Beta Alp 4.0 του 2024 διαθέτει ένα υγρόψυκτο μονοκύλινδρο τετράχρονο κινητήρα 350 κ.εκ. με ηλεκτρονικό ψεκασμό και κιβώτιο έξι ταχυτήτων. Η απόδοση του φτάνει τους 35 ίππους στις 9.500 σ.α.λ. και η κατανάλωση βρίσκεται γύρω στα 4 λίτρα/100 χλμ.
Το πλαίσιο είναι ατσάλινο περιμετρικό με οβάλ σωλήνες, μια λύση που συνδυάζει χαμηλό βάρος και ακαμψία. Στις αναρτήσεις συναντάμε ένα κλασικό τηλεσκοπικό πιρούνι 43 χιλ. διάμετρο και διαδρομή 185 χιλ., ενώ πίσω το μονό αμορτισέρ διαθέτει προφόρτιση ελατηρίου και έχει λίγο μεγαλύτερη διαδρομή, δηλαδή 195 χιλιοστά.
Τα φρένα προέρχονται από την ιαπωνική Nissin και είναι μια floating δαγκάνα δύο εμβόλων εμπρός και δίσκο 290 χιλ., ενώ πίσω υπάρχει floating δαγκάνα ενός εμβόλου και δίσκος 220 χιλ.
Οι τροχοί έχουν "χωμάτινες" διαστάσεις δηλαδή 21 ιντσών εμπρός και 18 ιντσών πίσω. Η έκδοση ALP X που είναι η "ασφάλτινη" έχει 19 και 17 ίντσες εμπρός και πίσω, αντίστοιχα.
Παρότι η Beta Alp 4.0 είναι μια σχετικά ψηλή μοτοσυκλέτα, το γεγονός ότι έχει μια στενή και απέριττη σιλουέτα την καθιστά μανιτζέβελη. Και έτσι με το που θα ανέβεις στη στενή σχετικά σέλα αρχίζουν τα σε κατακλύζουν τα θετικά της μοτοσυκλέτα.
Είπαμε στενή σιλουέτα και μεγάλο τιμόνι την κάνουν απόλυτα ευκολοδήγητη σε χαμηλές ταχύτητες και επιτόπιους ελιγμούς, χαμηλό βάρος -μόλις 140 κιλά, νούμερο που βλέπουν τα αντίστοιχα adventure μοντέλα και τρέχουν να κρυφτούν από την ντροπή), κινητήρας με μια γραμμική και χωρίς ξεσπάσματα απόδοση που θα βολέψει και τους λιγότερο έμπειρους αναβάτες.
Και φυσικά το μεγαλύτερο ατού του Alp είναι η εμφάνιση του. Άσχημη θέλετε να την πείτε, περίεργη θέλετε. Και σπεύδω να εξηγήσω: Συνηθισμένοι πλέον στην όψη των adventure μοντέλων όταν βλέπεις τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα σου κτυπά κάπως στο μάτι.
Όταν όμως αρχίσεις να την οδηγείς και νοιώθεις ότι τίποτα δεν εμποδίζει την οπτική σου και αισθάνεσαι να κάθεσαι πάνω από τον εμπρός τροχό τότε μόνο αντιλαμβάνεσαι ότι οι Ιταλοί μηχανικοί επέλεξαν πολύ σωστά για μια μοτοσυκλέτα που θέλει κάποιος για να εξερευνήσει χωμάτινες διαδρομές αλλά και να κινηθεί εκτός από αυτές στα βουνά. Βλέποντας που πατά ο εμπρός τροχός σε κάνει να έχει εμπιστοσύνη στην οδήγησή σου αλλά και κάνει τα πράγματα πιο εύκολα.
Το ίδιο φυσικά ισχύει και στην κίνηση μέσα στην πόλη όπου αυτή η ευκολία του Beta Alp 4.0 το κάνει ιδιαίτερα ευχάριστο και πρακτικό, ενώ φυσικά και η απουσία των τόσων πλαστικών το κάνει σίγουρα πιο οικονομικό σε μια πτώση.
Τα φρένα, δυνατά και με αίσθηση, διαθέτουν ABS που προέρχεται από τη Bosch και διαθέτουν δυνατότητα απενεργοποίησης στο πίσω φρένο για εκτός δρόμου οδήγηση.
Αν και χωμάτινη έκδοση οι αναρτήσεις είναι προσανατολισμένες προς την άσφαλτο (έτσι και αλλιώς οι διαδρομές των τροχών είναι μικρές), κάτι που το κάνει πιο ευχάριστο στις βόλτες και στην πόλη αλλά δεν θα καταπιεί τις ανωμαλίες όταν βρεθεί στο χώμα.
Φυσικά και η έλλειψη ενός φέρινγκ σημαίνει ότι δεν υπάρχει προστασία από τον αέρα, αλλά έτσι και αλλιώς το Alp 4.0 δεν έχει σχεδιαστεί για ταξίδια στον αυτοκινητόδρομο.
Το σπαρτιάτικο Beta έχει κατασκευαστεί για όσους θέλουν μια εύκολη μοτοσυκλέτα για την πόλη που όμως θα τους βοηθήσει να εξερευνήσουν το βουνό, και γιατί όχι με κάποιες μικρό υποχωρήσεις να ταξιδέψουν σε πιο μακρινές διαδρομές. Εξάλλου εμείς οι παλιοί έχουμε μεγαλώσει με τα ψευδοεντούρο που ήταν κάτι αντίστοιχο, με τα οποία είχαμε γυρίσει όλη την Ελλάδα.
Η Beta Alp 4.0 (αλλά και η Alp X) κοστίζει 6.950 ευρώ και έχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί να οδηγηθεί με άδεια οδήγησης Α2.
Μετά από επτά μέρες συμβίωσης με τη μινιμαλιστική ιταλική μοτοσυκλέτα κατάλαβα γιατί τα παιδιά της Fuoristrada δεν απάντησαν όταν τους εξέφρασα το σκεπτικό μου όταν πήγα να παραλάβω τη μοτοσυκλέτα. Η Beta Alp 4.0 δεν διαθέτει "λούσα" για να τραβά το μάτι, και πρέπει να την οδηγήσεις για να καταλάβεις πόσο καλή είναι.
