Οδική βοήθεια: Πώς έζησα έναν γολγοθά στην Αθήνα χωρίς λόγο

Είναι λίγο πριν τις 10 το πρωί και έχω ξεκινήσει για το γραφείο μου με το αυτοκίνητο. Στην διαδρομή νιώθω το πεντάλ του συμπλέκτη κάπως περίεργο αλλά δεν δίνω σημασία. Μερικές εκατοντάδες μέτρα πριν το πάρκινγκ της εταιρείας που εργάζομαι ετοιμάζομαι να κάνω στάση στο περίπτερο της περιοχής. 

Μόλις πατάω αμπραγιάζ και βάζω νεκρό το πεντάλ μένει στο πάτωμα. Μόλις μου είχε σπάσει η ντίζα. Είμαι σίγουρος ότι είναι η ντίζα γιατί μου έχει ξανασυμβεί. Άμεσα μπαίνω στην εφαρμογή για την οδική βοήθεια της ασφάλειάς μου και προσπαθώ να δηλώσω την βλάβη και το σημείο παραλαβής.

Α, έχω μείνει στην Κηφισίας και για καλή μου τύχη μόλις λίγα μέτρα από ένα σημείο που θα είχα κόψει μια από τις μεγαλύτερες λεωφόρους της Αττικής στην μέση, προκαλώντας τεράστιο κυκλοφοριακό πρόβλημα. 

Η εφαρμογή της οδικής βοήθειας κολλάει. Σκέφτομαι ότι αυτά συμβαίνουν και αφήνω να περάσουν μερικά λεπτά. Λίγο μετά ξαναμπαίνω στην εφαρμογή και δυστυχώς η εφαρμογή συνεχίζει να μην λειτουργεί. Ήταν το πρώτο σημάδι ότι προετοιμαζόμουν για περιστατικό κατηγορίας "δεν θα πάει καλά αυτό".

Αποφασίζω να καλέσω την οδική μέσω τηλεφώνου. Απαντάει άμεσα, κάνει την καταγραφή και όπως συνηθίζεται περιμένω το SMS για την πορεία του οχήματος της οδικής βοήθειας. Έλα όμως που SMS περιμένω και SMS δεν έρχεται. 

Περίπου μισή ώρα μετά παίρνω SMS ότι το αίτημά μου είναι σε προτεραιότητα. Η ώρα περνάει και τίποτα. Πάνω από μία ώρα μετά -πάλι με SMS- ζητάνε την κατανόησή μου και μου ζητούν να κάνω υπομονή γιατί έχουν πολλά περιστατικά. Και το μήνυμα κλείνει αναφέροντας ότι ο άνθρωπος τους σύντομα θα είναι κοντά μου. 

Είμαι υπομονετικός, έχω κατανόηση αλλά έχω και όρια. Αφού έχουν περάσει δύο ώρες που περιμένω -πιάνω και κουβέντα με τον περιπτερά- αποφασίζω να ξανακαλέσω. Όμως αυτήν την φορά στις επιλογές της φωνητικής πύλης δεν γίνεται να μιλήσεις με υπάλληλο. Εκνευρίζομαι λίγο και αρχίζω να πιστεύω ότι η εταιρεία κόβει την επιλογή αυτή όταν έχει γίνει η καταγραφή. 

Συνεχίζω να περιμένω και έχω φτάσει πια στις 3 ώρες αναμονής και βράζω -ήμουν και στον ήλιο χωρίς καπέλο και αντηλιακό και η φωτογήρανση θερίζει. Ξαναπαίρνω τηλέφωνο και όπως αποδείχθηκε η προηγούμενη μάταιη προσπάθεια να μιλήσω με υπάλληλο δεν ήταν επιλογή της εταιρείας αλλά δυσλειτουργία της φωνητικής πύλης -η οποία μαζί με τις δύο αποτυχημένες προσπάθειες στην εφαρμογή φτάνουμε αισίως στις τρεις. 

Μιλάω με την εκπρόσωπο και έχω αρχίζει να φορτώνω. Της εξηγώ ότι η μομφή δεν στρέφεται στην ίδια αλλά αφού εκπροσωπεί την εταιρεία δυστυχώς θα με ανεχτεί. Το σενάριο που είχε μπροστά της για τέτοιες περιπτώσεις είχε περισσότερες τρύπες και από ελβετικό τυρί. 

Μέχρι που μου είπε ότι δεν μπορεί να καλέσει το κέντρο γιατί δεν κλείνω το τηλέφωνο -ενώ αργότερα παραδέχθηκε ότι η κλήση γίνεται ηλεκτρονικά. 

Τελικά 3 ώρες και 25 λεπτα μετά την καταγραφή της βλάβης επιτέλους φθάνει το -συνεργαζόμενο- όχημα και παραλαμβάνει αυτοκίνητο και οδηγό με προορισμό το συνεργείο. 

Περίπου 1 ώρα και 30 λεπτά μετά την άφιξη στο συνεργείο -και ενώ με τον μηχανικό μου ψάχνουμε το ανταλλακτικό- μου έρχεται SMS ότι σε λίγο το όχημα της οδικής βοήθειας θα με παραλάβει. Λίγο μετά με καλεί και ο οδηγός του οχήματος της οδικής και του εξηγώ ότι ήδη έχω φτάσει στο συνεργείο. 

Μιλάμε για μία τρικυμία της οδικής βοήθειας που περιελάμβανε: εφαρμογή που δεν δούλευε, φωνητική πύλη με δυσλειτουργίες, ασυννενοησία με την υπάλληλο του τηλεφωνικού κέντρου και φυσικά κάκιστη εσωτερική οργάνωση της οδικής που δέσμευσε δύο οχήματα για ένα περιστατικό.

Ναι, υπάρχουν και μέρες που τίποτα δεν πάει καλά και προφανώς έπεσα σε μία από αυτές αλλά δεν μπορεί να πηγαίνουν όλα στραβά και τα προβλήματα στην εφαρμογή και το τηλεφωνικό κέντρο είναι άλλου τύπου και όχι "κακιά στιγμή". 

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν αναφέρω την εταιρεία, που σε άλλες περιπτώσεις με έχει εξυπηρετήσει σωστά και άμεσα. Όμως όπως μου αποκάλυψε άνθρωπος από οδική βοήθεια αρχίζει να είναι σύνηθες να υπάρχουν 100 κλήσεις αναμονή.