Και ξαφνικά προκύπτουν στην καθημερινότητα μας κλειδιά αυτοκινήτων συχνά με 4, λιγότερο με 5 και σπάνια με 6 εκατοντάδες άλογα και αναρωτιέσαι αν βρίσκεσαι σε μέσο αυτοκίνητου στο Μαϊάμι ή σε χώρα του ευρωπαϊκού νότου. Στην πρώτη περίπτωση βέβαια θα είχες φλομώσει στα supercar, στην δεύτερη απλά χορταίνεις ηλεκτρική μετακίνηση σε fast forward. Σε μια εποχή μάλιστα με έκδηλο ενεργειακό συναγερμό, αναρωτιέσαι τι νόημα έχουν τέτοιες αποδόσεις. Γιατί πρέπει να διατυμπανίζεις σήμερα ένα τσούρμο ίππους που αναγκάζονται να επιταχύνουν 2,5 τόνους στα 100 km/h σε 3, άντε 4 sec και πόσο οικολογικό θεωρείται κάτι τέτοιο; Πόσο οικολογικό είναι επίσης ένα πελώριο ηλεκτρικό SUV με τέτοιο βάρος για αστική κατά βάση μετακίνηση; Άλλωστε το νόημα της ηλεκτροκίνησης έχει μετασχηματίσει τον τρόπο οδήγησης. Ναι, έχεις καθαρό αποτύπωμα ρύπων τη στιγμή της επιτάχυνσης, όμως σου χρειάζεται τέτοια επιτάχυνση; Ειδικά τη στιγμή που διαπιστώνεις ότι αυτό που βρίσκεις διασκεδαστικό ως διαδικασία, καταπίνει κιλοβατώρες απο μια θηριώδη και αργή στην επαναφόρτιση μπαταρία - αν δεν βρεθεί στον κατάλληλο φορτιστή. Επίσης, τι δουλειά έχει το κοινό της ηλεκτροκίνησης με τις ασύλληπτες επιταχύνσεις επιπέδου supercar; Οι οποίες είναι προκλητικές για τα δεδομένα του κώδικα οδικής κυκλοφορίας.
Οι στρατιές ηλεκτρικών που παρελαύνουν ως προτάσεις εξακολουθούν να ασχολούνται με το παιχνίδι του εντυπωσιασμού περί απόδοσης και λιγότερο της ουσίας. Εντάξει, έχουν γίνει άλματα σε επίπεδο αυτονομίας σε σχέση με μια 10ετία πριν, αλλά και μικρά βήματα σε αίσθηση, τομέας σημαντικότατος αν στην γοητεία της αυτοκίνησης περιλαμβάνεις την απόλαυση της οδήγησης. Όταν αυτά τα μικρά βήματα γίνουν άλματα τότε ενδεχομένως τα ηλεκτρικά να αποκτήσουν χαρακτήρα και να ξεχάσουμε το συναισθηματικό δέσιμο με τα θερμικά μας αυτοκίνητα. Γιατί ο ξεχωριστός τρόπος έκφρασης και η συμμετοχικότητα στη νέα τάξη πραγμάτων γράφουν συνεχώς απουσίες και οι εντυπώσεις που σου αφήνουν συχνά έρχονται με απάντηση ανάλογη τελευταίου καρδιογραφήματος πριν την αποσύνδεση. Γρήγορο έως πολύ γρήγορο, ήσυχο, αλλά μέχρι εκεί. Καμιά ανάγκη να ξαναμπείς να οδηγήσεις. Άλλωστε σε λίγο δεν θα οδηγείς εσύ και κάπως έτσι το μποστάνι και το ψάρεμα θα μπει στη ζωή μας ως συναρπαστικότερη διαδικασία.
Η ουσία είναι ότι οτιδήποτε ηλεκτρικό συνεχίζει, τοποθετείται στην αγορά με εμπορική φιλοδοξία και έχει το καθολικό αβαντάρισμα απο παντού, ασχέτως αν στην Ευρώπη ανήκουμε, αλλά Ευρώπη δεν είμαστε - σε υποδομές, κουλτούρα και αυτόνομη επενδυτική δυνατότητα. Αυτοκίνητο με hybrid ταμπέλα, αποκτά πιστοποιητικό συνέχειας ή αλλιώς κερδίζει κανονάκι για την επόμενη πίστα. Διαφορετικά το τρένο των εξελίξεων έρχεται πρόωρα με ένα μεγαλοπρεπέστατο Game Over, που συχνά παρασύρει και κεκτημένα απόλαυσης με ένα τιμόνι στα χέρια. Αυτό που κανείς δηλαδή, δεν θέλει να ζήσει.
* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του Top Gear Magazine που κυκλοφορεί στα περίπτερα
