Στις 25 Απριλίου του 2001, η είδηση του θανάτου του Michele Alboreto συγκλόνισε τον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ο Ιταλός οδηγός, που ενσάρκωνε για πολλούς το ρομαντισμό και την κομψότητα μιας άλλης εποχής της Formula 1, σκοτώθηκε σε ηλικία 45 ετών κατά τη διάρκεια δοκιμών με το Audi R8 σε πίστα της Γερμανίας.
Για τους φίλους της F1 και της Ferrari ο Alboreto ήταν ένας πολύ αγαπητός πιλότος, καθώς ακόμη και για τους αντιπάλους η συμπαθής παρουσία του ήταν πάντα κάτι το οποίο αποτελούσε χαρακτηριστικό του.
Ο Alboreto ξεκίνησε την πορεία του στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και την ολοκλήρωσε καταγράφοντας 194 συμμετοχές σε Grand Prix μέχρι και το 1994.
Σημείωσε πέντε νίκες και δύο pole positions, όμως η αξία του δεν περιορίζεται στους αριθμούς. Ήταν από τους ελάχιστους που κατάφεραν να λάμψουν σε διάφορους τύπους αγώνων. Στους αγώνες αντοχής με τη Lancia και με την Audi και φυσικά στον θρυλικό 24ώρο αγώνα του Le Mans, όπου το 1997 πανηγύρισε την κορυφή με μία Porsche, μοιραζόμενος το τιμόνι με τους Stefan Johansson και Tom Kristensen.
Ωστόσο, το πιο δυνατό κεφάλαιο της καριέρας του παραμένει η πενταετής του παρουσία στη Ferrari, από το 1984 έως το 1988. Ένα διάστημα γεμάτο έντονες στιγμές, απογοητεύσεις αλλά και ελπιδοφόρες εμφανίσεις– όπως ακριβώς συνέβη στις 4 Αυγούστου 1985, στο Grand Prix της Γερμανίας στο Hockenheim.
Ήταν εκεί όπου ο Alboreto πέτυχε τη δεύτερη νίκη του για τη σεζόν, ξεκινώντας από την όγδοη θέση και πραγματοποιώντας μια εντυπωσιακή πορεία προς την κορυφή. Εκείνη η εμφάνιση του έδωσε όχι μόνο βαθμούς αλλά και βάσιμες ελπίδες ότι θα μπορούσε να διεκδικήσει το πρωτάθλημα απέναντι στον Alain Prost της McLaren. Έχοντας μέχρι τότε δύο νίκες και επτά παρουσίες στο βάθρο στους εννέα πρώτους αγώνες, η σεζόν έμοιαζε πολλά υποσχόμενη.
Δυστυχώς, η χαρά του Hockenheim αποδείχτηκε σύντομη. Ήταν η τελευταία του νίκη, όχι μόνο για εκείνη τη χρονιά αλλά και για ολόκληρη την καριέρα του στη Formula 1. Η Ferrari παρουσίασε σημαντική πτώση απόδοσης στη συνέχεια της χρονιάς και ο Alboreto δεν κατάφερε να ξαναπατήσει στο πρώτο σκαλί του βάθρου. Η διαφορά από τον πρωταθλητή Prost στο τέλος της σεζόν έφτασε τους 20 βαθμούς – καθοριστική για την έκβαση του τίτλου.
Παρά τις απογοητεύσεις, ο Alboreto δεν έχασε ποτέ την εκτίμηση του κόσμου. Με την ήρεμη προσωπικότητα, τη φινέτσα και την ανησυχία του για την ασφάλεια των οδηγών, κέρδισε το σεβασμό των συναδέλφων του και την αγάπη του κοινού. Ήταν λάτρης της ταχύτητας, αλλά ποτέ δεν αδιαφόρησε για τους κινδύνους του αθλήματος. Ήταν ένας γνήσιος "ιππότης" της πίστας.
Σήμερα, 24 χρόνια μετά, η μνήμη του παραμένει ζωντανή. Όχι μόνο για τις νίκες του ή για την προσπάθειά του να φέρει ξανά τη Ferrari στην κορυφή, αλλά για την παρουσία του ως ένα σύμβολο της αγνότητας σε έναν κόσμο που άλλαζε ραγδαία. Ο Michele Alboreto δεν υπήρξε ποτέ απλώς ένας ακόμη οδηγός – υπήρξε ένας άνθρωπος που αγαπήθηκε επειδή ενσάρκωσε το πάθος χωρίς αλαζονεία, τη φιλοδοξία χωρίς κυνισμό και την ταχύτητα με ανθρωπιά.
