9 αξέχαστες στιγμές στο F1 GP Μονακό (εικόνες, video)

Το Σαββατοκύριακο σταθμός στην εξέλιξη της F1 κάθε χρόνο είναι το Grand Prix του Μονακό και έφτασε. Φέτος με τον καιρό να είναι μέχρι τώρα άστατος όπως και πέρσι, θα δούμε τις προσπάθειες όλων να εκθρονίσουν τον Mαx Verstappen και την Red Bull, με την προσδοκία να μην είναι μόνο η McLaren απειλή αλλά και άλλες ομάδες. 

Το Grand Prix του Μονακό έχει αναμφίβολα μια σπουδαία ιστορία και αυτές είναι μερικές από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές του είτε αγωνιστικά, είτε όχι.   

1931 - Ο Chiron κερδίζει τον αγώνα της πατρίδας του

Το Grand Prix του Μονακό δεν ήταν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών μέχρι το 1950, αλλά ο αγώνας είχε να επιδείξει περισσότερα από είκοσι χρόνια ιστορίας πριν από εκείνη τη χρονιά. Το 1931, ο Louis Chiron έγινε ο μοναδικός γηγενής από το Μονακό που κέρδισε ποτέ το grand prix, τερματίζοντας αρκετά λεπτά μπροστά από τη δεύτερη Maserati του Luigi Fagioli.

24 χρόνια αργότερα - σε ηλικία 55 ετών - ο Chiron κατέκτησε άλλο ένα ρεκόρ, καθώς έγινε ο γηραιότερος οδηγός που ολοκλήρωσε τον αγώνα στο Μόντε Κάρλο, τερματίζοντας πέντε γύρους πίσω στην έκτη θέση. Πρωτοπόρος.

1955 - Ο Ascari και η υποβρύχια Lancia 

Τη χρονιά που ο Chiron έκανε το ρεκόρ μεγαλύτερης ηλικίας, ο Alberto Ascari έκανε κάτι που μόνο δύο πιλότοι έχουν καταφέρει ποτέ. Βύθισε τη Lancia του στο λιμάνι, αφού έχασε τον έλεγχο στο διάσημο σικέιν του Μονακό.

Ο Ιταλός γλίτωσε με σπασμένη μύτη. Ο άλλος άνθρωπος που έχει βάλει πλώρη στη μέση του αγώνα ήταν ο οδηγός της Lotus, Paul Hawkins, ο οποίος επανέλαβε το ατύχημα δέκα χρόνια αργότερα, αφού χτύπησε σε ξύλινο φράγμα και στριφογύρισε στο νερό. 

Δυστυχώς ο Ascari έχασε τη ζωή του μόλις τέσσερις ημέρες μετά το ατύχημά του, καθώς υπέστη θανάσιμα τραύματα σε σύγκρουση στη Monza. Το τμήμα της πίστας όπου σκοτώθηκε - Variante Ascari - έχει πάρει το όνομά του προς τιμήν του.

 

1956 - Ο Stirling Moss γίνεται ο πρώτος Βρετανός νικητής

Ξεκινώντας από τη μέση της πρώτης σειράς, ο Stirling Moss οδήγησε τη Maserati του σε 100 γύρους στην πίστα του Μονακό και θριάμβευσε επί του θρύλου της F1 Juan Manuel Fangio. Ο Moss οδήγησε τον αγώνα από την αρχή μέχρι το τέλος και ήταν άψογος στους τελευταίους γύρους για να αποκρούσει την πρόκληση του τότε τρεις φορές παγκόσμιου πρωταθλητή.

Ο Fangio βρισκόταν 21 δευτερόλεπτα πίσω από τον πρωτοπόρο του αγώνα με μόλις τρεις γύρους να απομένουν, αλλά μια εκπληκτική ώθηση στις καθυστερήσεις τον έκανε να μειώσει κατά 15 δευτερόλεπτα το προβάδισμα του Sir Stirling πριν από την καρό σημαία.

1963-1969 - Ο κυρίαρχος Graham Hill 

Κατά τη διάρκεια επτά ετών στη δεκαετία του '60, ο Βρετανός οδηγός Graham Hill έγινε ο πρώτος άνθρωπος που κυριάρχησε πραγματικά στο Μόντε Κάρλο με πέντε νίκες και δύο θέσεις στο βάθρο.

Η πορεία αυτή περιελάμβανε μια καταπληκτική νίκη το 1965, όταν ο Hill πήρε την καρό σημαία παρά το γεγονός ότι έπεσε τέσσερις θέσεις από την πρώτη θέση αφού οδήγησε σε έναν δρόμο διαφυγής για να αποφύγει έναν από τους τελευταίους οδηγούς που προσπαθούσε να του ρίξει γύρο. Σύντομα ο Hill πήρε το παρατσούκλι "Mr Monaco", με ένα σύνολο νικών που ισοφάρισε μόνο ο Michael Schumacher και ξεπέρασε μόνο ο Ayrton Senna.

Παγκόσμιος πρωταθλητής σε δύο περιπτώσεις, ο Hill παραμένει ο μόνος οδηγός που έχει ολοκληρώσει το "Triple Crown" του μηχανοκίνητου αθλητισμού με νίκες στο GP του Μονακό, στις 24 ώρες του Le Mans και στο Indianapolis 500.

1981 - Νερό στο τούνελ

Τεχνικά δεν πρόκειται για περιστατικό από τον ίδιο τον αγώνα, αλλά και πάλι είναι αρκετά δραματικό.

Πριν από την έναρξη του αγώνα του 1981, ξέσπασε πυρκαγιά στο ξενοδοχείο Loews, το οποίο βρίσκεται πάνω από το διάσημο τούνελ της πόλης. Οι πυροσβέστες έθεσαν γρήγορα τη φωτιά υπό έλεγχο, αλλά με κάποιο τρόπο το νερό από τους σωλήνες τους διέρρευσε μέσα από το κτίριο και στην πίστα, δημιουργώντας έναν επικίνδυνο σημείο στην αγωνιστική διαδρομή.

Ο αγώνας καθυστέρησε κατά μία ώρα για να στεγνώσει η άσφαλτος και ο Gilles Villeneuve κατέκτησε τελικά την πρώτη του και μοναδική νίκη στο πριγκιπάτο, αφού προσπέρασε όλους τους τερματίζοντες εκτός από τους δύο στο βάθρο. Παράλληλα ήταν και η πρώτη νίκη κινητήρα με τούρμπο στην ιστορία του αγώνα. 

1982 - Ο αγώνας που κανείς δεν ήθελε να κερδίσει

Ίσως, όχι ίσως βασικά, αναμφίβολα το πιο περιπετειώδες Grand Prix στην ιστορία του Μονακό σε μια από τις πιο κομβικές χρονιές στην ιστορία του σπορ. Το 1982.

Ο οδηγός της Renault και κάτοχος της pole, Rene Arnoux οδήγησε τον αγώνα για 15 γύρους, πριν εγκαταλείψει και παραδώσει την πρωτιά στον ομόσταυλό του Alain Prost. Ο Γάλλος παρέμεινε στη συνέχεια στην πρώτη θέση μέχρι τέσσερις γύρους πριν από τον τερματισμό, όταν εγκατέλειψε αφού έχασε έναν τροχό σε ένα εμπόδιο κοντά στην πισίνα.

Ο Riccardo Patrese της Brabham ανέλαβε την πρωτιά στη συνέχεια, αλλά ο Ιταλός είχε τετ-α-κε στον προτελευταίο γύρο και έδωσε σχεδόν σίγουρη νίκη στον Didier Pironi της Ferrari. Δεν είχαμε τελειώσει όμως, καθώς ο Pironi έμεινε από καύσιμα μέσα στο τούνελ, στον τελευταίο γύρο και το ίδιο έπαθε και ο Andrea de Cesaris με την Alfa Romeo λίγο πιο πίσω, χάνοντας την ευκαιρία να πάρει την πρωτοπορία. Αυτή πήγε στον Derek Daly με την Williams για μερικά δευτερόλεπτα γιατί και εκείνος δεν είχε πλέον καύσιμα να συνεχίσει. 

Τελικά ο Patrese είχε ανακάμψει από το γκλίστρημα στην φουρκέτα και  έφτασε στην καρό σημαία. Ο Jame Hunt και ο Murray Walker στα μικρόφωνα της μετάδοσης δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν. 

1984-1993 - Η εποχή Senna εναντίον Prost

Για μια ολόκληρη δεκαετία, το GP του Μονακό κυριαρχούνταν από δύο από τους μεγαλύτερους οδηγούς που γνώρισε ποτέ το άθλημα, καθώς ο Alain Prost και ο Ayrton Senna αντάλλασσαν νίκες επί δέκα συνεχόμενα χρόνια. Ο Γάλλος κατέκτησε τρεις συνεχόμενες νίκες μεταξύ 1984 και 1986 για ένα τελικό σύνολο τεσσάρων νικών, ενώ ο Βραζιλιάνος θρύλος πρόσθεσε πέντε συνεχόμενες νίκες στην πρώτη του νίκη το 1987. 

Η πιο αξιομνημόνευτη μάχη μεταξύ των δύο οδηγών δόθηκε το 1988, όταν οι αντίπαλοι ήταν συναθλητές στη McLaren. Οδηγούσαν το ίδιο μονοθέσιο και ο Senna ξεπέρασε τον Prost με το ελάχιστα πιστευτό 1,4 δευτερόλεπτα.

Παρά το γεγονός ότι έπεσε από την πρώτη θέση του αγώνα την επόμενη μέρα, η επίδοση του Senna παραμένει μία από τις πιο εκπληκτικές που έχουν δει ποτέ οι θεατές.

1996 - 22 εκκινήσεις, 4 τερματισμοί

Δηλαδή 18 οδηγοί που δεν κατάφεραν να φτάσουν μέχρι το τέλος. Μεταξύ του warm up και της εκκίνησης του αγώνα, η ξαφνική δυνατή βροχή ξέπλυνε την πίστα και έκανε τις συνθήκες απίστευτα δύσκολες για οδήγηση.

Επτά αυτοκίνητα εγκατέλειψαν μόνο στους τρεις πρώτους γύρους, ενώ μόνο τέσσερα από τα αυτοκίνητα που τελικά εγκατέλειψαν, αντιμετώπισαν μηχανικά προβλήματα. Αυτό αποδεικνύει πόσο δύσκολο είναι να φέρεις βόλτα το Μόντε Κάρλο κατά τη διάρκεια του grand prix.

Ο Olivier Panis κέρδισε τον αγώνα, αλλά ας σκεφτούμε τον Heinz-Harald Frentzen, ο οποίος ήταν ο μόνος οδηγός που τερμάτισε και δεν ανέβηκε στο βάθρο.

2006 & 2014 - Γερμανική κατάληψη στη στάση λεωφορείου

Δύο αμφιλεγόμενες στιγμές στην ιστορία του Μονακό. Στις κατατακτήριες δοκιμές του 2006, ο Michael Schumacher πάρκαρε το αυτοκίνητό του στη μέση της Rascasse, με αποτέλεσμα να κυματίσουν κίτρινες σημαίες για να μην του κλέψει κανείς την pole position.

Οι υπεύθυνοι δεν εντυπωσιάστηκαν και ανάγκασαν τον Γερμανό να εκκινήσει από το πίσω μέρος της εκκίνησης. Τελικά τερμάτισε πέμπτος.

Fast forward οκτώ χρόνια μπροστά και ο συμπατριώτης του Nico Rosberg είχε ένα παρόμοιο περιστατικό στην άλλη πλευρά της πίστας, τρέχοντας σε μια οδό διαφυγής με τον ομόσταυλό του Lewis Hamilton σε έναν hot γύρο πίσω του στο τελευταίο κομμάτι των κατατακτήριων δοκιμών.

Οι αγωνοδίκες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το λάθος του Rosberg ήταν γνήσιο και ο ίδιος συνέχισε να παίρνει τη νίκη από την pole.

Ο Lewis δεν εντυπωσιάστηκε καθόλου.