Δε γρυλίζει ούτε ουρλιάζει. Απλώς υπάρχει η αίσθηση ότι ρουφάει πολύ αέρα και μετά ξαφνικά καίγεται βαθιά μέσα του. Whoomph. Αυτός δεν είναι ένας νέος θόρυβος.
Είναι ο ήχος που έκανε πάντα ο W16 κινητήρας της Bugatti και δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρόμοιο, επειδή κανείς άλλος δεν είχε ποτέ έναν τέτοιο.
Κείμενο Ollie Marriage - Φωτογραφίες Mark Piccioni
Ο βασιλιάς των κινητήρων δε χρειάζεται να είναι θορυβώδης. Επικοινωνεί με άλλο τρόπο. Είναι ο μόνος κινητήρας που έχω συναντήσει που χρησιμοποιεί το έδαφος από κάτω του ως επιφάνεια αντήχησης στέλνοντας δονήσεις μακριά και ευρέως, όπως ένας κροκόδειλος όταν χτυπά την πλάτη του στο νερό.
Το αμάξωμα; Αυτό κάνει λίγο περισσότερη φασαρία, από το αγκαθωτό ρύγχος κατά μήκος του κεκλιμένου προφίλ μέχρι το πίσω X-wing μέρος που εκπέμπει απειλή.
Η Bolide είναι η πιο ακραία Bugatti που υπήρξε ποτέ. Είναι πιο ισχυρό αγωνιστικό αυτοκίνητο, όπου στην πίστα παρέχει 2.900 κιλά αρνητική άντωση, 2,5 g-force στις στροφές και εκρηκτική δύναμη επιτάχυνσης.
Κοντολογίς, είναι ένα από τα πιο δυνατά αυτοκίνητα που υπήρξαν ποτέ. Και είναι το τελευταίο μέρος όπου ένας κινητήρας W16 θα μπορούσε να φιλοξενηθεί.
Είναι πλέον 20 ετών και θα μας λείψει όταν φύγει. Υπάρχουν και άλλοι κινητήρες σε hypercar που ανεβάζουν υψηλότερες στροφές και ουρλιάζουν πιο δυνατά. Ένας ή δύο εξ αυτών παράγουν και περισσότερη ισχύ, όμως όλοι είναι μικρότεροι και ελαφρύτεροι. Ως εκ τούτου, ζουν και υπάρχουν στη σκιά του.
Ίσως πολλοί να φαντάζονται ότι έπρεπε να γίνουν αρκετές παρεμβάσεις ούτως ώστε αυτός ο W16 να προσαρμοστεί στις ανάγκες ενός τετράτροχου πίστας, όμως αυτό δε συνέβη. Αντίθετα, όλη η προσπάθεια εξέλιξης έγινε πάνω στο αυτοκίνητο.
Ο θηριώδης κινητήρας είναι σχεδόν όπως βγήκε από τη Chiron Super Sport. Ίδια εσωτερικά μέρη, ίδιο σύστημα βαλβίδων, έμβολα και κομβία, ακόμα και οι ίδιες αντλίες λαδιού και νερού.
Ωστόσο, πώς παίρνεις ένα μοτέρ ισχύος 1.578 ίππων και ροπής 1.600 Nm που μαζί με το ελαφρώς τροποποιημένο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη φτιάχνεις ένα σχετικά ελαφρύ αυτοκίνητο πίστας; Εδώ, λοιπόν, η βάση δεν μπορεί να είναι η Bugatti Chiron που φορά τον ίδιο κινητήρα και ζυγίζει 2 τόνους.
Έτσι λοιπόν, η Dallara κατασκεύασε για την Bugatti ένα ειδικό πλαίσιο από ανθρακονήματα σύμφωνα με τους κανονισμούς Le Mans Hypercar. Αυτό πήρε η Bugatti και ξεκίνησε να δημιουργεί ένα αυτοκίνητο που θα αναδείκνυε τον κινητήρα στην πιο αγνή του μορφή.
Γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει εδώ. Δεν πρόκειται για ένα αυτοκίνητο πίστας που τυχαίνει να κινείται από έναν W16, αλλά για έναν 16κύλινδρο κινητήρα που αποκτά μια νέα διάσταση στην πίστα.
Το ραντεβού στην πίστα
Βρίσκομαι στο Paul Ricard στη νότια Γαλλία. Αύριο θα έρθουν τέσσερις ιδιοκτήτες για να οδηγήσουν τα νέα τους αυτοκίνητα. Σήμερα είναι η ημέρα για τους εκπαιδευτές που θα καθίσουν δίπλα τους (όχι, ευχαριστώ) και η Bugatti βρήκε ένα μικρό κενό για να οδηγήσω κι εγώ.
Είναι μια πολυάσχολη μέρα. Περίπου 40 άτομα τριγυρίζουν. Το μεγάλο αφεντικό και διευθύνων σύμβουλος Mate Rimac είναι εδώ, όπως και τα περισσότερα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Bugatti.
Περνάω το πρωινό ακούγοντας ενημερώσεις για την πίστα, συμπληρώνοντας άπειρα χαρτιά και βλέποντας την Bolide να βροντάει. Η εταιρεία έχει φέρει και δύο GT3 RS ως αυτοκίνητα εκμάθησης πίστας. Τις παρακολουθώ να ουρλιάζουν στην κεντρική ευθεία, όταν αντιλαμβάνομαι μια άλλη κίνηση.
Η Bolide βγαίνει ορμητικά από την τελευταία στροφή. Καταβροχθίζει την απόσταση από τις Porsche και τις προσπερνά κάτω από τη γέφυρα. Η διαφορά ταχύτητας είναι κολοσσιαία, αλλά περισσότερο από αυτό υπάρχει αυτή η αίσθηση της συσσωρευμένης δύναμης που απελευθερώνεται.
Το σκέφτομαι αυτό περίπου μία ώρα αργότερα, καθώς είμαι δεμένος στο Bolide. Είναι στενά εδώ μέσα. Ο τροχός ακουμπάει κοντά στην κολόνα Α και η θέαση προς τα έξω είναι περιορισμένη –σχεδόν ανύπαρκτη– από τους ψηλούς μπροστινούς θόλους.
Οι σταγόνες βροχής μόλις άρχισαν να πέφτουν στο παρμπρίζ. Φοράω σλικ ελαστικά. Ο Andy Wallace έχει την καλοσύνη να μη δείχνει καθόλου ανήσυχος καθώς μπαίνει δίπλα μου.
– Μόλις πάρεις την ταχύτητα στα πιτ, απλά άνοιξε το γκάζι και κράτα το εκεί.
– Στην πρώτη ταχύτητα; Απαντάω μπερδεμένος.
– Ναι, στην πρώτη. Και μετά στο τέλος του pitlane μείνε στον κόφτη.
– Αποκλείεται. Θα σπινάρουν και οι τέσσερις τροχοί και θα βρεθώ κατευθείαν στις μπάρες.
– Μη φοβάσαι, εφόσον έχει καλή θερμοκρασία ελαστικών, θα γαντζωθεί χωρίς ίχνος ολίσθησης.
Ο βασιλιάς των κινητήρων πυροβολεί. Αποφασίζω αμέσως να μην κάνω ό,τι μου λένε, δεδομένου ότι ο ήχος του κινητήρα φαίνεται να διαπερνά το διάφραγμα των αυτιών μου.
Το Bolide πάλλεται, και πάλλεται με ενέργεια που μόλις μετά βίας συγκρατείται. Βάζω πρώτη, αγγίζω προσεκτικά το γκάζι και το Bolide σέρνεται μακριά, υπάκουο σαν οτιδήποτε άλλο. Βάζω τη δεύτερη. Με το ζόρι αισθάνομαι την αλλαγή. Chiron vibes. Και έτσι, μόλις βγω από το pit lane, το πετυχαίνω.
Ο κόσμος μου εκρήγνυται. Θόρυβος και δύναμη. Όλα είναι σε υπερθετικό βαθμό. Μια οργισμένη και αδυσώπητη επίθεση. Φρενάρω για την πρώτη στροφή. Μετά στρίβω και το Bolide αρχίζει να γλιστράει. Μην ξεχνάς ότι το τερέν είναι ολισθηρό στη στροφή 3. Και στην 4η και στην 5η! Διάολε. Μέχρι το τέλος του γύρου δε θέλω να καταθέσω τα όπλα.
Απλά θέλω κι άλλο και αυτό επειδή το Bolide κινείται τόσο καλά. Ναι, γλίστρησε, αλλά, πρώτον, αυτό ήταν αποκλειστικά δικό μου λάθος που παρασύρθηκα με κρύα ελαστικά και υγρή πίστα και, δεύτερον, η φήμη μου διασώθηκε καθώς μπήκαν τα ηλεκτρονικά.
Ο λόγος που πίεσα αμέσως ήταν πως το Bolide προκύπτει προοδευτικό και όχι ένα απόλυτο hypercar πίστας. Ο κατάλληλος χειρισμός απαλύνει την κτηνώδη ισχύ και ροπή του κινητήρα. Δεν υπάρχει κρεσέντο στην κορυφή του ρυθμού περιστροφής του. Μόνο αυτή η εξωφρενική ώθηση παντού, συνοδευόμενη από τερατώδη μπάσο βρυχηθμό των εξατμίσεων.
Και η δυναμική είναι η ίδια. Όταν μιλάω με τον Mate Rimac, θα αναφέρει: "Τελικά, δεν έχει σημασία ο χρόνος γύρου σε αυτό το αυτοκίνητο, πρέπει να είναι ελκυστικό για τους πελάτες μας να το οδηγούν. Και πολλοί από αυτούς δεν είναι οδηγοί αγώνων". Έτσι, παρά την ακραία εμφάνιση και τον θηριώδη κινητήρα, έχουμε ένα ιδιαίτερα φιλικό αυτοκίνητο.
Το τιμόνι είναι γρήγορο, αλλά όχι όπως σε μια Ferrari, καθώς του λείπει η πληροφόρηση, αλλά διαθέτει αμεσότητα στις στροφές. Το σασί, επίσης, επικοινωνεί πολύ καλά. Δεν το περίμενα αυτό.
Αλλά το καλύτερο κομμάτι συμβαίνει με τα διαφορικά που μπορούν να ελέγχουν την ισχύ ακριβώς εκεί που χρειάζεται για να μεγιστοποιήσουν την πρόσφυση, χωρίς να αλλοιώσουν την τροχιά.
Από την άλλη, το κιβώτιο διπλού συμπλέκτη έχει νέα κλιμάκωση και τελική μετάδοση. Εκεί κάπου με ταχύτητα 236 χλμ./ώρα η αεροδυναμική υποπίεση φτάνει τα 2.900 κιλά.
Κάποιες πρώιμες προτάσεις για απόβαρο 1.250 κιλών δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Υπολογίζω ότι το συνολικό βάρος μαζί μ’ εμένα στο αυτοκίνητο βρίσκεται περίπου στα 1.625 κιλά.
Ωστόσο, η ισχύς σημαίνει ότι φτάνει σε επίπεδα πέδησης με εξωφρενικές ταχύτητες, έναν γρίφο κινητικής ενέργειας που η Brembo έχει επιλύσει με δίσκους 390 χλστ. από ανθρακόνημα που, προφανώς, διαθέτουν υλικά F1 και ABS.
Στην πράξη, είναι ένα σπάνιος και ίσως μοναδικός συνδυασμός. Η δύναμη φρεναρίσματος μπορεί να προσομοιαστεί με το άνοιγμα αλεξίπτωτου σε ελεύθερη πτώση. Είναι αυτό το συναίσθημα που σου κόβει την ανάσα για μερικά δευτερόλεπτα.
Και τα ελαστικά; Λόγω του φορτίου σε υψηλές ταχύτητες και σε ακραία φρεναρίσματα, η Michelin επιμένει σε υψηλές πιέσεις – περίπου 35-38 PSI. Είναι μια χαρά εκεί, αλλά ο Wallace λέει ότι η πρόσφυση μειώνεται σημαντικά όταν υπερβαίνουν αυτό το όριο.
Στον τελευταίο μου γύρο επιβραδύνω στην πίσω ευθεία και ενεργοποιώ τον περιοριστή pit. Με πρώτη σχέση στο κιβώτιο και ταχύτητα 65 χλμ./ώρα πατάω το μικρό μαύρο κουμπί στο τιμόνι για να ελευθερώσω τον βασιλιά των κινητήρων και να σαρώσω την πίστα.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά νιώθω σαν ισοπεδωμένη μύγα και ξεσπώ στα γέλια! Η επιτάχυνση είναι το κάτι άλλο. Ο Andy εκτιμά ότι είναι ακόμα πιο έντονη με το launch control. Τον πιστεύω.
Με μόνο 40 αντίτυπα να έχουν κατασκευαστεί, σκέφτηκα ότι το Bolide θα ήταν σε μεγάλο βαθμό ένα πείραμα με πολλούς περιορισμούς, κάτι σαν το τέρας του Φρανκενστάιν. Αλλά, όπως είπε ο Mate, αν ήταν έτσι, δε θα ήταν Bugatti.
Αντ' αυτού, η Bolide φαίνεται να έχει αναπτυχθεί εξίσου αυστηρά με τη Chiron από ανθρώπους με πολύ σαφή ιδέα για το ποιον προορίζεται και τι πρέπει να κάνει.
Ένα υπεραυτοκίνητο που διαθέτει τον βασιλιά των κινητήρων με 16 έμβολα, 4 Turbo και 64 βαλβίδες να ανεβοκατεβαίνουν σαν τρελές όταν οι ρυθμοί περιστροφής ανέβουν για τα καλά.