Pikes Peak Climb Dance: Το αειθαλές motorsport viral

Το 1989 δεν υπήρχε internet. Δηλαδή υπήρχε -από το 1983- αλλά η γιγάντωση και το σημερινό του εύρος, ήταν μια φαντασίωση ή ένας οργουελικός εφιάλτης, όπως το πάρει κανείς. Δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα. Δηλαδή υπήρχαν -από το 1973- αλλά οι σημερινές τους δυνατότητες, ήταν ένα άπιαστο όνειρο ή ένα απειλητικό ενδεχόμενο, διάλεξε τι προτιμάς.

Υπήρχαν όμως αγώνες αυτοκινήτου, που, μια στις τόσες είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στην τηλεόραση, αραιά και που σε εικόνες υψηλής ποιότητας και, παρεμπιπτόντως, σχεδόν ποτέ ζωντανά.
Όπως καταλαβαίνεις, το "Climb Dance” άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε το motorsport, κυριολεκτικά. Η μικρού μήκους ταινία, έκανε την ανάβαση του Pikes Peak διάσημη στην Ευρώπη, που μέχρι τότε δεν ήξερε καλά καλά κατά που πέφτει το Κολοράντο. Η -μετέπειτα ασφάλτινη- διαδρομή, έγινε η χωμάτινη πίστα που ο Ari Vatanen χόρεψε το πιο εντυπωσιακό ταγκό της ζωής του, σφιχταγκαλιασμένος με ένα Peugeot 405 Τ16 και modus operandi το "ζω-πεθαίνω”. Και όσοι άθεοι είδαν την ταινία, πίστεψαν.

Οι δύο πιο συγκλονιστικές στιγμές του βίντεο (που η Peugeot επανακυκλοφόρησε το 2013 σε επεξεργασμένη έκδοση υψηλής ευκρίνειας) είναι στο 3:31, που το 405 χαριεντίζεται με τα γκρέμια και, φυσικά, στο 3:07, στα περίφημα καρέ που ο Vatanen στην έξοδο μιας αριστερής, παρατεταμένης στροφής, αφήνει το δεξί χέρι από το τιμόνι για να σκιάσει τα μάτια του, κάτι που επαναλαμβάνει λίγο αργότερα σε μια δεξιά φουρκέτα, για να μην νομίσουμε ότι τη πρώτη φορά το έκανε ασύνειδα και μετά σκιάχτηκε.

Για την ιστορία, ο χρόνος ρεκόρ που πέτυχε, ήταν 10:47:77 και η ταινία του Jean Louis Mourney κέρδισε αρκετά βραβεία. Ωστόσο, αυτό που δεν είναι γνωστό, είναι ότι περιέχει πλάνα και από την ανάβαση της επόμενης χρονιάς, προφανώς με το ίδιο αυτοκίνητο, αλλά με οδηγό τον Robby Unser.

Για να θυμόμαστε οι παλιοί και να μαθαίνετε οι νεώτεροι, πάτα το play.