Οι μέρες του ABS μας ήταν μετρημένες. Αντιθέτως, εκείνες της αφθονίας από αρκτικόλεξα που σκοπό έχουν να κάνουν τη ζωή μας καλύτερη εντός του αυτοκινήτου, μοιάζουν να μην έχουν τέλος. Ο λόγος για τα ηλεκτρονικά βοηθήματα, των οποίων ο αριθμός έχει αυξηθεί απίστευτα στα σύγχρονα μοντέλα. Όσο πιο premium το αυτοκίνητο που αγοράζεις, τόσο μεγαλύτερος ο αριθμός των συστημάτων που περιλαμβάνονται στον εξοπλισμό του. Για να μάθεις τι διαθέτει το αυτοκίνητο που μόλις αγόρασες, θα χρειαστεί να διαβάσεις το manual. Σε ηλεκτρονική μορφή κατά πάσα πιθανότητα. Αλλά, ας είμαστε ειλικρινείς. Ποιος διαβάζει σήμερα;
Το αποτέλεσμα έχεις ήδη αρχίσει να το υποψιάζεσαι. Τα ηλεκτρονικά βοηθήματα που πλήρωσες εν αγνοία σου, βρίσκονται εκεί για να προάγουν την άνεση και την ασφάλειά σου, ασχέτως αν εσύ γνωρίζεις την ύπαρξή τους. Μάλιστα είναι αρκετά πιθανό να μάθεις για κάποια από αυτά ξαφνικά, χωρίς να το έχεις θελήσει ή ακόμη και χωρίς να συντρέχει λόγος.
Για μία φορά δεν χάλασε ο κόσμος, αν όμως η εμφάνισή τους αρχίσει να γίνεται τακτική, τότε μάλλον θα πιάσεις τον εαυτό σου να ψάχνει τρόπο να τα βγάλει από τη μέση. Άλλωστε όλοι γνωρίζουν πως τα νεύρα του οδηγού, ποτέ δεν ήταν σύμμαχος της ασφάλειας. Πάμε να δούμε την dream team των ηλεκτρονικών βοηθημάτων που θα προτιμούσαμε να απουσιάζουν από τα αυτοκίνητά μας. Ή τουλάχιστον, τη βασική της 5άδα.
Lane Assist (μείνε στη λωρίδα σου)
Μήπως παρατηρείς συχνά το τιμόνι να τρέμει και να βαραίνει αρκετά, στην προσπάθειά του να σε κρατήσει με το ζόρι στη λωρίδα που βρίσκεσαι; Ονομάζεται Lane Assist και ο μόνος τρόπος να μην παρεμβαίνει στην οδήγησή σου, είναι να χρησιμοποιείς φλας. Ακόμη κι όταν δεν πρόκειται να στρίψεις, καθώς αυτό διαβάζει τη διαγράμμιση στους δρόμους και παρεμβαίνει ακόμη κι αν κινείσαι π.χ. σε κάποιον επαρχιακό δρόμο και απλά πλησίασες τη διαχωριστική. Το ακόμη καλύτερο, είναι πως σε αρκετές περιπτώσεις, ακόμη κι αν το απενεργοποιήσεις, το βρίσκεις πάλι μπροστά σου όταν βάλεις ξανά μπροστά τον κινητήρα. Πες ότι θέλεις, αλλά πρόκειται για ένα από τα πιο εκνευριστικά συστήματα, που θα έπρεπε να βγαίνει εκτός με ένα κουμπί και μία κίνηση. Άπαξ.
Attention Assist (πού κοιτάτε κύριοι;)
Αν δεις φλυτζάνι του καφέ στον -προφανώς- ψηφιακό πίνακα οργάνων του αυτοκινήτου σου, τα μαντάτα είναι άσχημα. Ή έτσι νομίζει το αυτοκίνητο. Δεν σε προτρέπει σε στάση για να θαυμάσεις το τοπίο, ή επειδή πάνω στη διαδρομή σου βρίσκεται κάποιο specialty coffee, αλλά επειδή έκρινε εν δυνάμει επικίνδυνο τον τρόπο που οδηγείς. Και αποφάσισε να στο πει με τρόπο, για να μην έρθει αντιμέτωπο με την οργή σου. Το θέμα είναι πως το συγκεκριμένο σύστημα, δεν θα σου πει να κάνεις στάση μόνο στην περίπτωση που κινδυνεύει να σε πάρει ο ύπνος οδηγώντας σε κάποιο δρόμο αργά το βράδυ, αλλά και κάθε φορά που ερμηνεύει το στυλ οδήγησης ως ανάρμοστο. Μάλιστα.
Voice Assist (πώς μπορώ να σας βοηθήσω)
Για αρχή, με το να μην εμφανίζεσαι χωρίς να σε ζητήσω. Υπάρχουν φορές που με τρομάζεις κιόλας. Οδηγείς είτε μόνος σου, είτε με παρέα και ξαφνικά από το πουθενά, η μουσική (ή ό,τι ακους τέλος πάντων) σταματά και ακούγεται μια στεντόρεια γυναικεία φωνή που σε ρωτάει "πώς μπορώ να σας βοηθήσω”. Μια έκφραση αμηχανίας σχηματίζεται στο πρόσωπο οδηγού και επιβαινόντων, καθώς αντιλαμβάνεσαι πως έχεις μπροστά σου μία από τις φορές που η τεχνολογία είναι εκεί για να παίξει με τα νεύρα σου. Άσε που πρέπει να ψάξεις να βρεις από που επιστρέφεις σε αυτό που άκουγες λίγο πριν, καθώς η προφορική απάντηση "δεν ζήτησα τη βοήθειά σου”, δεν γίνεται αποδεκτή.
Auto Parking (σε τόσο χώρο παρκάρω και μόνος μου)
Εντάξει, είναι γνωστό ότι το παρκάρισμα αποτελεί τον εφιάλτη πολλών οδηγών. Στη θεωρία, ένα αυτοκίνητο που παρκάρει μόνο του, αποτελεί το απόλυτο colpo grosso της αυτοκινητοβιομηχανίας. Αν όμως για να το κάνει, χρειάζεται μισό στρέμμα, τότε... μικρό το καλό. Κι όμως, το πολυδιαφημισμένο ηλεκτρονικό βοήθημα, αυτό το δώρο του Θεού των αυτοκινήτων στον άνθρωπο, έχει ένα σημαντικό μειονέκτημα. Χρειάζεται περισσότερο χώρο για να παρκάρει εκείνο, απ' ότι πραγματικά χρειάζεται το αυτοκίνητο για να το παρκάρει ο οδηγός του. Παιδιά συγγνώμη, αλλά δεν μένουμε σε χωριό. Αν καταφέρω με τα χίλια ζόρια να βρω μια θέση στην οποία χωράω οριακά και το σύστημά σας μου ρίχνει άκυρο, τότε δεν μου κάνει.
Και το (πώς το λένε) αυτό με το χειρόφρενο
Κάνε εικόνα τον εαυτό σου να προσπαθεί να παρκάρει, ή να κινείται σε έναν δύσκολο δρόμο, ασφάλτινο ή χωμάτινο, με την χαμηλότερη δυνατή ταχύτητα. Μπροστά σου υπάρχει μια μεγάλη πέτρα ή μια λακούβα που θέλεις να αποφύγεις. Μια απόλυτα φυσιολογική αντίδραση, είναι να ανοίξεις την πόρτα για να δεις πως ακριβώς θα πρέπει να τοποθετήσεις το αυτοκίνητο. Το βλέπεις και πατάς ελαφρά το γκάζι για να συνεχίσεις. Και εισπράττεις, αυτό που αν έκανες ιππασία θα ονομαζόταν άρνηση ίππου. Το αυτοκίνητο μένει ακίνητο. Δεν μπορεί, σκέφτεσαι. Μάλλον δεν πατάω αρκετά το γκάζι. Είναι η ανοιχτή πόρτα, ηλίθιε. Απομνημόνευσε τη θέση της πέτρας ή της λακούβας, κλείσε την πόρτα και μόνο τότε το αυτοκίνητο μπορεί να ξεκινήσει και πάλι. Καλό, ε;
To γεγονός ότι τα περισσότερα από τα ηλεκτρονικά βοηθήματα των σύγχρονων αυτοκινήτων μπορούν να απενεργοποιηθούν, φαντάζει σαν έμμεση παραδοχή από πλευράς των δημιουργών τους, πως μπορεί υπό προϋποθέσεις να μην ανταποκρίνονται επαρκώς σε αυτό που υποτίθεται πως πρέπει να κάνουν. Μην εκνευρίζεσαι. Να θυμάσαι πως ισχύει ότι και στην περίπτωση της τηλεόρασης. Με το ίδιο κουμπί που την άνοιξες, μπορείς και να την κλείσεις.
