Κάπου εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η Chevrolet είχε πολλούς πελάτες που ζητούσαν, πρώτον, ανοιχτά αυτοκίνητα με μεταλλική αναδιπλούμενη οροφή, δεύτερον, φορτηγά pickup, τον στυλοβάτη της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας και, τρίτον, ρετροειδή hot rods. Βέβαια, οι πελάτες δεν ζητούσαν όλα τα παραπάνω τρία-σε-ένα σε συσκευασία προσφοράς ενός αμαξώματος.
Η αδυναμία της εταιρείας να συνειδητοποιήσει ότι μεταξύ των επιθυμιών μεσολαβούσαν διαζευκτικά "ή" την οδήγησε να παρουσιάσει το Chevrolet SSR. Η διαστολή του αρκτικόλεξου μάς έδινε το "Super Sport Roadster" και το 2003 το κοινό παρατηρούσε σαστισμένο ένα αυτοκίνητο που δεν ήταν τίποτε από τα τρία.
Το Chevrolet SSR λανσαρίστηκε με ένα promotional video του Michael Bay – ναι, του παραγωγού και σκηνοθέτη των blockbusters Pearl Harbor, Armageddon και της σειράς Transformers. Ήταν ένα πλουμιστό cabrio πάνω σε μια πλατφόρμα SUV και όλα αυτά σε σχήμα που νοσταλγούσε το rock ’n’ roll και τα fifties. Αυτό το σύνολο ετερόκλητων τάσεων και ιδεών αποτέλεσε έναν γόρδιο σχεδιαστικό δεσμό που δεν κόπηκε ποτέ και το αποτέλεσμα κλείδωνε το βλέμμα και την προσοχή για τον λάθος λόγο: τη δυσαρμονία του. Η παταγώδης αποτυχία του, η διακοπή της παραγωγής του το 2006 μετά από μόλις τρία χρόνια ζωής και, φυσικά, η μη διαδοχή του από κάποιο άλλο μοντέλο, που επίσης θα θαύμαζε τον Νταλί, οφείλονταν και στις επιδόσεις.
Παρά τον V8 κινητήρα με τον big-is-beautiful κυβισμό των 5,3 lt και 390 ίππων, το SSR χρειάζονταν 7,7 sec για τα 0-60 mi/h (περίπου 97 km/h), χρόνο που πόρρω απείχε από το "Super Sport". Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι με τα $42.000 της αρχικής τιμής μπορούσες να αγοράσεις ένα αξιοπρεπές ανοιχτό μοντέλο και να σου μείνουν χρήματα για ένα αξιοπρεπέστερο pickup. Καλά (δεν) πήγε αυτό.
* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του Top Gear Magazine που κυκλοφορεί στα περίπτερα
