Δεν είναι πολύ τραβηγμένο να πούμε ότι ο Horacio Pagani πάντα δημιουργούσε υπέροχους ήχους. Τόσο καλούς που όσοι οδηγούν Pagani μπορείς να τους αποκαλέσεις βιτρούζους της μουσικής. Όμως δεν πρόκειται για αυτό. Ίσως η εικόνα να αποκαλύπτει ότι αυτή τη φορά δεν πρόκειται να ακούσεις ένα V12 να ξυπνάει τα ξωτικά μιας πίστας.
Η μουσική του Horacio Pagani
Ναι, αν ολόκληρη η ορχήστρα πίσω από τον Horacio δεν πρόδιδε ήδη τόσα πολλά, μιλάμε για πραγματική μουσική. Τότε που ο Pagani παρουσίασε για πρώτη φορά την Utopia -σε ένα κοινό στο Teatro Lirico του Μιλάνου- παρέδωσε στη συνέχεια τη σκηνή στη Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου του Μιλάνου.
Λίγο νωρίτερα, όμως, ο Pagani "κάθισε στο πιάνο και έπαιξε τις πρώτες νότες μιας μελωδίας που συνέθεσε ως νέος", την οποία η ορχήστρα στη συνέχεια πήρε και συνέχισε.
Ο Μιλανέζος συνθέτης και πιανίστας Vincenzo Parisi δήλωσε ότι επέκτεινε "τρία θεματικά μοτίβα που επινόησε ο Horacio Pagani στις αρχές της δεκαετίας του 1980" σε "ένα αφηγηματικό ταξίδι που γιορτάζει την ιστορία του σχεδιαστή, από τις πάμπας της Αργεντινής μέχρι τα πρώτα αυτοκίνητα που σχεδίασε και τη δημιουργία της ολοκαίνουργιας Pagani Utopia".
Μουσική Pagani θα ακούσουμε;
Μέχρι τώρα, πιθανότατα σε έχει φάει η περιέργεια να ακούσεις πώς θα μπορούσε να είναι μια κλασική σύνθεση, εμπνευσμένη και γραμμένη από έναν κατασκευαστή hypercar. Αν δεν θες, μπορείς να ακούσεις ακόμα πιο "κλασική μουσική" Pagani πατώντας εδώ.
Μην περιμένεις όμως μουσική βγαλμένη από χτυπήματα κυλίνδρων, tubro που σφυρίζουν (αυτό ήταν παγίδα γιατί οι Pagani δεν έχουν turbo), και αλλαγές ταχυτήτων από πανάκριβα κιβώτια. Εδώ μιλάμε για κανονική παράσταση με κανονικά μουσικά όργανα.
Μετά την παράσταση, ο Horacio εξέφρασε αρκετά εγκάρδιες ευχαριστίες, όπως θα περίμενε κανείς για μια ομάδα ανθρώπων που μόλις διηγήθηκαν την ιστορία της ζωής σου μέσω κλασικής μουσικής.
"Ήταν πολύ συγκινητικό να εμφανίζομαι σε αυτή τη σκηνή και να παίζω τις νότες που έγραψα όταν ήμουν μικρός και ήταν προνόμιο να το κάνω μαζί με τη συμφωνική ορχήστρα του Ωδείου του Μιλάνου", δήλωσε ο Horacio.
"Είμαι πάρα πολύ ευγνώμων στον Vincenzo Parisi. Ξεκίνησε μόνο με μια κασέτα και ένα μικρό μαγνητόφωνο, αλλά κατάφερε να μεταγράψει μια παρτιτούρα για να παιχτεί από 48 μουσικούς. Ποτέ δεν σπούδασα μουσική. Απλά καθόμουν στο πιάνο μέχρι να μπορέσω να εκφράσω αυτό που είχα στο μυαλό μου, κομμάτια που δεν θα πίστευα ποτέ ότι θα παιζόντουσαν υπό αυτό το πρίσμα. Αλλά αυτή η μουσική έχει τώρα ένα όνομα: Ουτοπία".