Το 1982, ο κ. Hough, ωρολογοποιός από το Staffordshire της Αγγλίας, αγόρασε μια ολοκαίνουργια Mercedes 500SL επιλέγοντας το σύνολο του εργοστασιακού προαιρετικού εξοπλισμού της εποχής. Αρχικά, τον κορυφαίο V8 κινητήρα 5.0 λίτρων, τα δερμάτινα καθίσματα, τον κλιματισμό και το σύστημα πλύσης προβολέων.
Το αυτοκίνητο κόστιζε τότε 24.400 λίρες, ποσό που αντιστοιχούσε σε περίπου 50.000 ευρώ. Αντί να το οδηγήσει, ο Hough το μετέφερε στο σπίτι του και το στάθμευσε σε κλιματιζόμενο γκαράζ. Για τα επόμενα 40 χρόνια, η Mercedes παρέμεινε ανέγγιχτη, ένα κομμάτι ιστορίας παγωμένο στον χρόνο.
Σε αντίθεση με τις συνηθισμένες ιστορίες ξεχασμένων αυτοκινήτων που "ανακαλύπτονται σε αχυρώνες", το αυτοκίνητο του Hough δεν περίμενε μέσα στη σκόνη και την υγρασία. Από τη στιγμή που βγήκε από την αντιπροσωπεία μέχρι την ημέρα που άλλαξε χέρια, δεν οδηγήθηκε ποτέ και δεν ταξινομήθηκε.
Το 2011, σε μια έκθεση κλασικών αυτοκινήτων, ο συλλέκτης Sam Bailey γνώρισε τον Hough, ο οποίος του αποκάλυψε το μυστικό του:
"Έχω μια 500SL του '82 στο σπίτι. Δεν την έχω οδηγήσει ποτέ".
Ο Bailey εντυπωσιάστηκε και του πρότεινε να την αγοράσει, αλλά ο Hough αρνήθηκε, υποσχόμενος όμως πως αν ποτέ αποφάσιζε να τη δώσει, θα ήταν ο πρώτος που θα το μάθαινε. Ήταν μια υπόσχεση που κράτησε περισσότερο από μια δεκαετία.
Υποδειγματική συντήρηση
Η αφοσίωση του Hough στη συντήρηση του αυτοκινήτου ήταν υποδειγματική. Η μεταλλική μπλε-πράσινη βαφή παρέμεινε άθικτη, χωρίς ίχνος ξεθωριάσματος. Το εσωτερικό δέρμα παρέμενε όπως την ημέρα της παράδοσης, διατηρώντας ακόμη τη χαρακτηριστική μυρωδιά και υφή του.
Κάτω από το καπό, ο V8 κινητήρας M117 των 5.0 λίτρων δεν είχε δουλέψει ποτέ. Η προστατευτική επικάλυψη Waxoyl που συνήθως φθείρεται με τη χρήση, παρέμενε ανέπαφη σε όλο το χώρο του κινητήρα και της εξάτμισης.
Η μόνη "παρέμβαση" του Hough, ήταν ένα χειροποίητο σήμα Mercedes-Benz από ασήμι, φιλοτεχνημένο από τον ίδιο, μια προσωπική πινελιά σε ένα κατά τα άλλα εργοστασιακό έργο τέχνης.
Η εκπλήρωση της υπόσχεσης
Στα 92 του χρόνια, ο Hough αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να παραδώσει τη Mercedes σε νέα χέρια. Και κάπως έτσι, κάλεσε τον Sam Bailey, τιμώντας την υπόσχεση που του είχε δώσει χρόνια πριν.
Η συναλλαγή δεν ήταν απλώς μια πώληση, αλλά περισσότερο μια μεταβίβαση πάθους και σεβασμού από έναν λάτρη της τελειότητας σε έναν άλλο.
Το αυτοκίνητο, που κόστιζε περίπου 50.000 ευρώ το 1982, και με δεδομένη την άριστη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, έχει τιμή που σήμερα ανέρχεται σε εξαψήφιο νούμερο. Ωστόσο, η πραγματική του αξία δεν αποτυπώνεται σε χρήμα, αλλά σε υπομονή, διορατικότητα και αγάπη.
Το νέο σπίτι της 500SL
Όταν ο Bailey επισκέφθηκε το σπίτι του Hough, εντυπωσιάστηκε από το επίπεδο φροντίδας του αυτοκινήτου. Το γκαράζ δεν ήταν απλώς χώρος φύλαξης, ήταν ένα περιβάλλον συντήρησης υψηλής ακρίβειας, όπως το εργαστήριο ενός ωρολογοποιού.
Η Mercedes έμοιαζε να είχε μόλις βγει από το εργοστάσιο. 67 χιλιόμετρα στο οδόμετρο, ανέγγιχτη βαφή, άψογο εσωτερικό και όλα τα μηχανικά συστήματα ανέπαφα.
Ο Bailey μετέφερε το αυτοκίνητο στο SLSHOP, ένα εξειδικευμένο κέντρο για μοντέλα SL, όπου το αυτοκίνητο καταγράφηκε και τοποθετήθηκε σε κλιματιζόμενη βιτρίνα. Εκεί, θα παραμείνει όχι ως έκθεμα πολυτέλειας, αλλά ως ζωντανό δείγμα γνησιότητας και ιστορικής αυθεντικότητας.
Σε μια εποχή όπου τα ρεκόρ δημοπρασιών προκαλούν θόρυβο, η ιστορία αυτή θυμίζει κάτι βαθύτερο, πως η αληθινή αγάπη για το αυτοκίνητο δεν βρίσκεται μόνο στην οδήγηση, αλλά και στη φροντίδα, τη διατήρηση και τον σεβασμό προς αυτό.
