Αν εξαιρέσεις δύο περιπτώσεις αποκλειστικών μοντέλων που κατασκευάστηκαν κατά παραγγελία πελατών, η μοναδική Rolls-Royce στην ιστορία που φέρει την υπογραφή του στούντιο Pininfarina, είναι η Camargue, που κυκλοφόρησε μεταξύ 1975-1986 και η συνολική της παραγωγή ανήλθε σε 531 μονάδες.
Σε σύγκριση με τα μοντέλα που προηγήθηκαν αλλά και εκείνα που την ακολούθησαν, η Rolls-Royce Camargue ξεχώριζε για τις έντονες ακμές του αμαξώματός της.
Η απόφαση της βρετανικής φίρμας να εμπιστευτεί την Pininfarina για τον σχεδιασμό του κουπέ που λανσαρίστηκε το 1975 υπήρξε τολμηρή, ενώ ακόμη πιο τολμηρό ήταν η επιλογή να προχωρήσει σε κανονική παραγωγή.
Πώς ξεκίνησαν όλα
Η ιστορία ξεκινά το 1969, όταν η Rolls-Royce έστειλε ένα Mulliner Park Ward saloon στην Ιταλία ώστε να χρησιμοποιηθεί το σασί του ως βάση για τον σχεδιασμό του νέου μοντέλου. Την ευθύνη του σχεδίου ανέλαβε ο Paolo Martin, με εντολή να δημιουργήσει "ένα σύγχρονο και κομψό αυτοκίνητο για τον ιδιοκτήτη-οδηγό, που θα διατηρεί την παραδοσιακή κομψότητα και φινέτσα της Rolls-Royce".
Η συνεργασία ανάμεσα στις δύο φίρμες χαρακτηρίστηκε από αμοιβαίο σεβασμό: "Οι δύο στόχοι του μοντέρνου σχεδιασμού και της λειτουργικότητας επιτεύχθηκαν χωρίς να θυσιαστούν τα πιο παραδοσιακά και ξεχωριστά στοιχεία της Rolls-Royce", τόνισε τότε η εταιρεία.
Σε μια εποχή όπου κυριαρχούσαν οι ευθείες γραμμές και οι αιχμηρές γωνίες, η Pininfarina ακολούθησε την τάση, μαλάκωσε όμως την εικόνα με διακριτικά σμιλεμένα πάνελ αντί για υπερβολική χρήση χρωμίου.
Εξαίρεση αποτέλεσε η θρυλική μάσκα Pantheon, η οποία για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία, είχε κλίση προς τα εμπρός κατά τέσσερις μοίρες, μια λεπτομέρεια που έγινε σήμα κατατεθέν αλλά και πηγή αντιδράσεων.
Δεν έπεισε
Αμφιλεγόμενη ήταν σίγουρα. Επιτυχημένη όχι τόσο. Όπως είπαμε και στην αρχή, μόλις 531 μονάδες κατασκευάστηκαν από το 1975 έως το 1986, αρχικά στο Mulliner Park Ward στο Λονδίνο και κατόπιν στη γραμμή παραγωγής του Crewe. Παρά τις προσπάθειες της Pininfarina, η Camargue εμφανίζεται συχνά σε λίστες με τα "πιο άσχημα αυτοκίνητα".
Ωστόσο δεν έλειψαν οι υποστηρικτές της. Ο James May δήλωσε χαρακτηριστικά πως "έχει χαρακτήρα, σαν εκείνον τον άσχημο αλλά καλοντυμένο τύπο στην pub".
Η αλήθεια είναι ότι η Camargue διαθέτει μια σχεδόν "κακοποιητική κομψότητα", θα έλεγε κανείς ακόμα και "κακοποιητική γοητεία". Η τιμή της επίσης αποτελούσε πεδίο πρόκλησης. Το 1975 κόστιζε 29.250 λίρες (περίπου 34.500 ευρώ, ή 65.000 ευρώ σε σημερινά δεδομένα), καθιστώντας την το ακριβότερο αυτοκίνητο στον κόσμο εκείνη την εποχή, με αντίστοιχη σημερινή αξία άνω των 275.000 ευρώ.
Μοναδική αίσθηση πολυτέλειας
Οδηγώντας την, η αίσθηση ήταν ανάλογη της τιμής. Το δέρμα Connolly ‘Nuella’ είναι πολυτελές, τα παχιά χαλιά Wilton σε προσκαλούν να βγάλεις τα παπούτσια, ενώ οι εκτεταμένες επιφάνειες ξύλου καρυδιάς γυαλίζουν σαν καθρέφτης.
Το ταμπλό θυμίζει περισσότερο ιδιωτικό τζετ της δεκαετίας του ’70, με υπερβολικά καλοδουλεμένους διακόπτες, όπως περιστροφικούς για την κεραία ή την ρύθμιση των ηχείων. Διαθέτει ακόμη και διζωνικό κλιματισμό, παγκόσμια πρωτιά για την εποχή.
Κάτω από το καπό, ο γνώριμος V8 6.75 λίτρων της Rolls-Royce παραμένει διακριτικός. Μετά την εκκίνηση, λειτουργεί σχεδόν αθόρυβα, με το πιο ηχηρό στοιχείο στην καμπίνα να είναι το τικ-τακ του αναλογικού ρολογιού.
Παροιμιώδης άνεση
Η οδήγηση θυμίζει "μαγικό χαλί", με το τιμόνι απίστευτα ελαφρύ, τα φρένα ιδιαίτερα άμεσα, το κιβώτιο με ομαλές αλλαγές που δίνουν έμφαση στην άνεση. Πατώντας βαθιά το γκάζι, το αυτοκίνητο επιταχύνει γρήγορα, αν και αυτό μοιάζει κάπως απρεπές για το στυλ του.
Η θέση οδήγησης είναι ψηλή, σχεδόν αντίστοιχη ενός σημερινού SUV, με το Spirit of Ecstasy να σε καθοδηγεί. Η ανάρτηση, γνωστή ως Magic Ride, παραμένει υπόδειγμα άνεσης.
Στην εγχώρια αγορά της Βρετανίας, η Camargue δεν κατάφερε να κερδίσει τους παραδοσιακούς πελάτες της Rolls-Royce, αλλά στην Αμερική βρήκε μεγαλύτερη αποδοχή, καθώς το 75% των πωλήσεων κατευθύνθηκε προς τα εκεί.
Ο τότε πρόεδρος της εταιρείας, David Plastow, την είχε περιγράψει ως "μια συναρπαστική, δραματική αγορά που έλεγε κάτι για τον χαρακτήρα του ιδιοκτήτη". Μπορεί να μην δικαιώθηκε εμπορικά, όμως η δήλωσή του εξακολουθεί να βγάζει νόημα.
Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά το ντεμπούτο της, η Camargue παραμένει μια αντισυμβατική επιλογή. Και το εντυπωσιακό είναι πως μπορεί κανείς να αποκτήσει μια σε καλή κατάσταση για λιγότερα από 36.000 ευρώ.
