Υπάρχουν supercars που αλλάζουν χέρια. Και υπάρχουν αυτοκίνητα που γίνονται οικογένεια. Στην περίπτωση του Charles Trevelyan, ενός Βρετανού πρώην πιλότου ελικοπτέρων του στρατού, μια Ferrari Dino δεν ήταν απλώς ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε – ήταν μια σχέση ζωής που κράτησε πάνω από μισό αιώνα, και μας χαρίζει τώρα μια ακλομη συγκινητική ιστορία της Ferrari.
Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1968 στο Le Mans. Εκεί, ο νεαρός τότε Charles είδε μέσα από ένα συρματόπλεγμα ένα κίτρινο Dino 206 παρκαρισμένο στο parc fermé. Προσπαθώντας να το φωτογραφίσει, όπως θυμάται σήμερα, ένιωσε κάτι σαν κεραυνοβόλο έρωτα.
Το σχήμα, οι αναλογίες, η σχεδίαση. Για εκείνον ήταν απλά το πιο όμορφο αυτοκίνητο που είχε δει ποτέ. Και τότε έδωσε μια υπόσχεση στον εαυτό του: κάποια μέρα θα αποκτούσε ένα.
Τρία χρόνια αργότερα, σε ηλικία μόλις 26 ετών, το όνειρο είχε ήδη υλοποιηθεί. Όταν επέστρεψε από τη Γερμανία, όπου υπηρετούσε στον Βρετανικό Στρατό ως πιλότος ελικοπτέρων, βρήκε στο γκαράζ των γονιών του τη δική του Dino 246 GT να τον περιμένει. Σήμερα, περισσότερα από 50 χρόνια μετά, ανοίγει τις ίδιες πόρτες για να αποκαλύψει το ίδιο αυτοκίνητο – αυτή τη φορά βαμμένο στο διαχρονικό Azzurro Blue.
Η Dino 246 GT ήταν το πρώτο μοντέλο δρόμου της εταιρείας με V6 κινητήρα και το πρώτο με τον κινητήρα στο κέντρο. Σχεδιασμένο από την Pininfarina και βασισμένο σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο, το αυτοκίνητο είχε μια αίσθηση καθαρής ισορροπίας. Από το 1969, με τον κινητήρα των 2,4 λίτρων και απόδοση περίπου 195 ίππων, μπορούσε θεωρητικά να φτάσει τα 235 km/h – αν και ο Charles ορκίζεται ότι κάποτε είδε στο κοντέρ του 245 km/h κάπου κοντά στη Λιέγη.
Η αγορά της Dino ήταν τότε οικονομικό κατόρθωμα. Το αυτοκίνητο αποκτήθηκε μέσω της θρυλικής Maranello Concessionaires στο Egham της Αγγλίας, του επίσημου εισαγωγέα Ferrari, με ιδρυτή τον εμβληματικό συνταγματάρχη Ronnie Hoare. Ο Charles, με μισθό στρατιωτικού και ένα επίδομα πτήσεων περίπου 1.000 λίρες τον χρόνο, χρειάστηκε να πουλήσει την Alfa Romeo 1750 GTV του και να μαζέψει ό,τι είχε για να καλύψει το ποσό.
Η τελική τιμή – 4.435 λίρες τον Νοέμβριο του 1972 – περιλάμβανε έκπτωση και φορολογικές ελαφρύνσεις για στρατιωτικό προσωπικό. Όταν όμως αυξήθηκε κατά 150 λίρες λίγο πριν την παράδοση, ο Charles ετοιμαζόταν να ακυρώσει. Τότε ο Ronnie Hoare του είπε απλά "θέλω πολύ να έχεις αυτό το αυτοκίνητο" και του το έδωσε στην αρχική τιμή.
Για δεκαετίες, η Dino προστατεύτηκε σαν έργο τέχνης. Φυλασσόταν σε αεροπορικό υπόστεγο, καλυμμένο με αλεξίπτωτο, δίπλα σε στρατιωτικά ελικόπτερα. Δεν έβγαινε ποτέ σε βροχή ή χιόνι – ο Charles προτίμησε να αγοράσει ένα Alfasud για τις κακές καιρικές συνθήκες. Το αποτέλεσμα; Σήμερα το αυτοκίνητο έχει μόλις 17.000 μίλια και παραμένει σχεδόν απολύτως αυθεντικό, με το αρχικό βιβλίο χρήσης ακόμη σφραγισμένο στο πλαστικό του.
Τώρα, η Dino περνά στον γιο του, Piers, έμπειρο ειδικό στα ιστορικά αυτοκίνητα. Με πλήρες αρχείο εργοστασιακής αλληλογραφίας και ακόμη και ηχογραφήσεις του ίδιου του κινητήρα V6 από τον Charles, η ιστορία συνεχίζεται.
Από τις μόλις 2.487 Dino 246 GT που κατασκευάστηκαν, ελάχιστες μπορούν να καυχηθούν τέτοιας αδιάσπαστης ιδιοκτησίας και τόσο καθαρής καταγωγής. Κι ακόμη λιγότερα μπορούν να πουν ότι υπήρξαν πραγματικά μέρος μιας οικογένειας για πάνω από μισό αιώνα. Σε έναν κόσμο όπου όλα αλλάζουν γρήγορα, αυτή η μπλε Ferrari είναι μια μικρή, μηχανική απόδειξη ότι κάποια όνειρα, όταν τα φροντίζεις, κρατούν για πάντα.
