Μια ιστορική χρονιά για το WRC ολοκληρώθηκε σε έναν ιστορικό αγώνα με τον Sebastien Ogier να πετυχαίνει ένα μοναδικό ρεκόρ. Στον πρώτο αγώνα που έχει γίνει ποτέ στην Σαουδική Αραβία ο 40χρονος, Sebastien Ogier, κατέκτησε τον ένατο τίτλο της καριέρας του ισοφαρίζοντας το μοναδικό ρεκό τίτλων του Sebastien Loeb.
Ο αγώνας ήταν υβριδικός. Από τη μια μαλακή, αμμώδης έρημος που τιμωρούσε κάθε πέρασμα, από την άλλη σκληρά, πετρώδη βουνά που δοκίμαζαν τα ελαστικά μέχρι απελπισίας. Οι υψηλές θερμοκρασίες δεν βοηθούσαν κανέναν, ενώ το φαινόμενο "καθαρίσματος του δρόμου", που συχνά ευνοεί όσους ξεκινούν πιο πίσω, αυτή τη φορά λειτούργησε διαφορετικά, αφήνοντας τους πρωταγωνιστές αρκετά μακριά από τη μάχη της νίκης.
Ο Elfyn Evans είχε φτάσει στον τελικό ως οριακά πρωτοπόρος, με προβάδισμα τριών βαθμών από τον Ogier. Όμως WRC είναι αυτό και ποτέ δεν μπορείς να προύπολογίσεις οτιδήποτε. Ένα κλατάρισμα την Παρασκευή το πρωί τού κόστισε 1 λεπτό και 40 δευτερόλεπτα, ένα πλήγμα που σε τέτοια συγκυρία μοιάζει με μαχαιριά στην κατάταξη. Το απόγευμα, πάντως, και ο Ogier είχε τα δικά του προβλήματα, χάνοντας χρόνο από απώλεια πίεσης σε ελαστικό. Στο τέλος της ημέρας οι δυο τους παρέμεναν ουσιαστικά "πίσω-πίσω", χωρισμένοι μόλις από μια θέση και έναν βαθμό.
Τα πάντα κρίθηκαν με το πρώτο φως του Σαββάτου. Στην τεράστια ειδική Asfan των 33,28 χιλιομέτρων, ο Ogier άνοιξε το γκάζι και πήρε 7,9 δευτερόλεπτα από τον Evans, κίνηση που είχε το βάρος τίτλου. Την ίδια στιγμή, τα προβλήματα άλλων οδηγών τον ανέβασαν στην τρίτη θέση γενικής, δίνοντάς του τέσσερις "ασφαλιστικές δικλείδες" ανάμεσα σε εκείνον και τον Ουαλό.
Ο Evans όμως δεν παράτησε τίποτα. Στην Power Stage έκανε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του, "γράφοντας" χρόνο 7,2 δευτερόλεπτα ταχύτερο από όλους. Παρ’ όλα αυτά, ο Ogier διατήρησε την πρωτοκαθεδρία στη βαθμολόγηση του Super Saturday με διαφορά 0,8 δευτερολέπτων και, με ένα ακόμη βάθρο –το δέκατο σε έντεκα συμμετοχές φέτος– έφερε τον τίτλο στο γκαράζ του.
Με αυτή τη νίκη, ο Ogier ισοφαρίζει τον Sebastien Loeb, φτάνοντας τα εννέα πρωταθλήματα. Το εντυπωσιακό είναι πως το καταφέρνει τέσσερα χρόνια μετά την αποχώρησή του από την πλήρη συμμετοχή στο WRC. Είναι ο τρίτος του τίτλος με την Toyota Gazoo Racing, ενώ για τον άλλοτε άγνωστο Vincent Landais, αποτελεί το πρώτο πρωτάθλημα συνοδηγού της καριέρας του.
Η Toyota συνεχίζει τη δική της δυναστεία. Είναι ο έκτος τίτλος σε επτά χρόνια και τέταρτη φορά σε πέντε χρόνια έχει τρεις οδηγούς στις ισάριθμες πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, έχοντας από τον Οκτώβριο εξασφαλίσει το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών. Με δέκα πια τίτλους οδηγών, ισοβαθμεί με τη θρυλική Lancia.
Ο Evans, με τον Scott Martin, κλείνουν τη χρονιά ως δευτεραθλητές. Η απόδοσή τους όλη τη σεζόν ήταν υπόδειγμα συνέπειας: 14 ράλι, 14 παρουσίες στην πρώτη εξάδα, δύο νίκες και έξι βάθρα.
Ο Kalle Rovanperä, που έπρεπε να καλύψει 24 βαθμούς διαφοράς, πάλεψε όσο άντεχε. Ένα κλατάρισμα από την Πέμπτη τού χάλασε τα σχέδια, ενώ την τελευταία μέρα προσπάθησε το γνωστό του "flat out", πριν ακόμη ένα σκασμένο ελαστικό στα βράχια τον ρίξει στην έβδομη θέση. Το αξιοσημείωτο: αυτός ήταν ο τελευταίος του αγώνας WRC πριν κάνει το μεγάλο άλμα σε μονοθέσια, με τη στήριξη της Toyota.
Στα αξιοσημείωτα της κατάταξης, ο Sami Pajari έκλεισε την πρώτη του ολοκληρωμένη χρονιά στο Rally1 με σπουδαία εμφάνιση. Με δύο πρώτες θέσεις σε ειδικές και δυνατό φινάλε, ανέβηκε τέταρτος. Ο Takamoto Katsuta, που έβλεπε βάθρο στο τέλος, είχε ανατροπή στην προτελευταία ειδική και κατέληξε πέμπτος.
Στο WRC2, ο ήδη πρωταθλητής Oliver Solberg έγραψε μια ακόμη νίκη κατηγορίας, την ένατη φετινή, με το GR Yaris Rally2 της Printsport. Η συνέχεια για τον ίδιο είναι λαμπρή. Aπό το 2026 θα ανέβει και επίσημα στο Rally1 με την TGR-WRT.