10 αξέχαστες στιγμές στις 24 ώρες Le Mans

Η φετινή έκδοση του 24ωρου Le Mans είναι η 90η ενός από τους πιο σημαντικούς αγώνες στην ιστορία του motorsport και αναμφίβολα του σημαντικότερου, σε ολόκληρο τον κόσμο, μεταξύ εκείνων που αποκαλούμε αγώνες αντοχής. Φέτος 180 οδηγοί θα βρεθούν στον αγώνα που ξεκινά το απόγευμα του Σαββάτου και ολοκληρώνεται έπειτα από 24 ώρες. Η ιστορία του αγώνα είναι σπουδαία, γεμάτη από περίεργες συγκυρίες και από περιστατικά που κάθε χρόνο δημιουργούν ένα σχεδόν κινηματογραφικό περιβάλλον, ώστε να απομένουν μόνο οι σεναριακές λεπτομέρειες. Όπως δηλαδή ισχύει με το Ford vs Ferrari του James Mangold από το οποίο θα ξεκινήσουμε.

1966 - Θρίαμβος και αμηχανία για την Ford

Oι Ken Miles και Denny Hulme είχαν κυριαρχήσει σε εκείνον τον 24ωρο αγώνα. To Ford GT40 που είχαν στη διάθεσή τους ήταν ταχύτερο από εκείνο των Bruce McLaren και Chris Amon, αλλά με τον ανταγωνισμό να έχει εξαλειφθεί ο αγώνας όδευε προς έναν φινάλε θριαμβευτικού χαρακτήρα για την Ford. Ο Leo Beebe, αγωνιστικός διευθυντής της ομάδας ζήτησε από τον Miles να ελαττώσει ρυθμό, ώστε στην γραμμή του τερματισμού τρία Ford GT40 να περάσουν σε σχηματισμό κυριαρχίας (ακολουθούσε το αυτοκίνητο με τους Ronnie Bucknum και Dick Hutcherson). Μετά τον τερματισμό, αποδείχθηκε πως με βάση τους κανονισμούς που ίσχυαν τότε η πρώτη θέση και η νίκη κατέληγε στα χέρια των McLaren-Amon καθώς είχαν ξεκινήσει πιο πίσω στην γραμμή εκκίνησης και συνεπώς είχαν καλύψει περισσότερα μέτρα στη διάρκεια των 24 ωρών. 

Όσο θριαμβευτική και αν ήταν η στιγμή για την Ford, παραμένει μια κηλίδα στην αγωνιστική της ιστορία, έχοντας στερήσει από τον Ken Miles, έναν από τους ανθρώπους που μόχθησαν για την επιτυχία των GT40, το Triple Crown, τον κορυφαίο συνδυασμό νικών στο παγκόσμιο motorsport, καθώς περιλαμβάνει τις 24 ώρες Le Mans, τις 24 ώρες της Daytona και τις 12 ώρες του Sebring. 

1950 - 24ωρο one man show 

To 1950 θριάμβευσαν οι Talbot Lago κάνοντας το 1-2 και με το τρίτο αυτοκίνητο της ομάδας να φτάνει επίσης στον τερματισμό. Παρόλα αυτά σχεδόν πριν τελειώσει ο αγώνας, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την προσπάθεια του Eddie Hall με την Bentley Corniche TT Coupe να ολοκληρώσει τον αγώνα.

Ο Edward Ramsden Hall ήταν ένας sportsman της εποχής. Ολυμπιονίκης στο έλκηθρο στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς, ορειβάτης, extreme φωτογράφος και  ερασιτέχνης οδηγός αγώνων.  Στον 24ωρο εκείνη τη χρονιά συμμετείχε με τον Tom Clarke, αλλά δεν χρειάστηκε καθόλου τις υπηρεσίες του. Ολοκλήρωσε μόνος του τον αγώνα και σημείωσε ένα ακατάρριπτο ρεκόρ, εις τους αιώνες των αιώνων, καθώς από την στιγμή που δεν καταρρίφθηκε τα επόμενα χρόνια, δεν μοιάζει πολύ πιθανό να καταρριφθεί από εδώ και πέρα.  

1995 - Η πρωτάρα McLaren F1 σε μια σοκαριστική νίκη

Με τις κορυφαίες κατηγορίες πρωτοτύπων, την WSC και την LMP2, να μην έχουν πολλές συμμετοχές, κατόπιν εορτής μοιάζει πολύ φυσιολογικό και όχι τόσο εντυπωσιακό, που η νίκη στο σύνολο του αγώνα το 1995, κατέληξε σε αυτοκίνητο της κατηγορίας LMGT1. Κατόπιν εορτής όμως πολλά μπορούμε να λέμε. Εκείνη την εποχή η παρουσία των McLaren F1 στον 24ωρο αγώνα ήταν καταιγιστική. Το διαχρονικό supercar δεν είχε βρεθεί ξανά στον αγώνα αντοχής και το νικηφόρο ντεμπούτο του, ήταν ένα λιθαράκι στον μύθο που υπάρχει πλέον γύρω από την McLaren F1. Αν συνυπολογίσει κανείς οτι ο JJ Lehto που οδηγούσε την F1 που πήρε την νίκη εκείνη την ημέρα, ήταν επίσης ρούκι στην πίστα του Sarthe, τότε το επίτευγμα μοιάζει ακόμη μεγαλύτερο. 

1988 - Το απόλυτο ρεκόρ ταχύτητας 

Το 1988 ο Roger Dorchy οδηγούσε ένα από τα πρωτότυπα του Gerard Welter με κινητήρα της Peugeot. Ο Welter όπως σε όλα τα αυτοκίνητα με τα οποία καταπιανόταν, με τρανότερο παράδειγμα το Peugeot 205, είχε βάλει όλη την μηχανολογική τέχνη του να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό πρωτότυπο για την κορυφαία κατηγορία, χωρίς καν να έχει την υποστήριξη της Peugeot επισήμως, ούτε και ανεπισήμως εδώ που τα λέμε. O Dorchy έλαβε μήνυμα στην ενδοεπικοινωνία να αυξήσει την πίεση στα δύο turbo του V6 κινητήρα της Peugeot και να κυνηγήσει το φράγμα των 400km/h. Πραγματοποίησε τελικά αρκετούς γύρους πέρα από το φράγμα αυτό, αλλά ο ταχύτερος ήταν στα 407 km/h. 

Η Peugeot αναγνώρισε μια εξαιρετική ευκαιρία marketing για το νέο Peugeot 405 και έτσι το ρεκόρ επισήμως καταγράφηκε στα 405 km/h. Με τις αλλαγές στα σικέιν της πίστας, η ταχύτητα αυτή έμελλε να είναι το απόλυτο ρεκόρ γύρου στον φημισμένο 24ωρο αγώνα Le Mans. 

2017 - O Kamui Kobayashi "διαλύει" το ρεκόρ γύρου 

Ανάμεσα στις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία του αγώνα είναι αυτός ο ένας και μοναδικός γύρος του Kamui Kobayashi με το υβριδικό Toyota TS050. Είμαστε στις κατατακτήριες δοκιμές και η ιαπωνική ομάδα έχει ήδη εξασφαλίσει την Pole Position με τον Mike Conway να σημειώνει μια αξιοπρεπή επίδοση στο 3:18. Έπειτα από μια διακοπή λόγω ατυχήματος ωστόσο ο Kamui Kobayashi έχει την έμπνευση να βγει ξανά στην πίστα με φρέσκα ελαστικά. Συναντά 2-3 αυτοκίνητα της κατηγορίας GT στο πέρασμά του και κανέναν άλλον, για να ολοκληρώσει έναν ολοκάθαρο γύρο. Έναν γύρο που έμεινε στην ιστορία ως ένα μοναδικό ρεκόρ. 3:14.791 ήταν ο χρόνος του και ήταν ο καλύτερος στην νεότερη ιστορία της πίστας. Για την ακρίβεια ήταν δύο δευτερόλεπτα καλύτερος από το προηγούμενο ρεκόρ του Neel Jani με μια Porsche 919 και ήταν τόσο καλός που θα μπορούσε να τον είχε φέρει στην Pole Position ακόμη και 20 χρόνια πριν, τότε που η πίστα του Le Mans δεν είχε ούτε τόσες στροφές, ούτε τα σικέιν στην μεγάλη ευθεία. 

Απόλαυσέ τον

1991 - Οι Ιάπωνες φτάνουν στον 24ωρο Le Mans

Η κατηγορία C μας έχει χαρίσει μερικά από τα πιο θρυλικά αγωνιστικά πρωτότυπα που έχουν υπάρξει ποτέ. Το 1991 για παράδειγμα οι τρεις ομάδες που διέπρεψαν αξίζουν όλες τους μια αφίσα στο motorsport man cave των ονείρων μας. Η Jaguar με τις ΧJR-12 του Tom Walkinshaw, η Mercedes με την C11 της Sauber και η Mazda με το 787Β. Η Mazda όμως έκανε το κάτι παραπάνω. Βασικά εκμεταλλεύτηκε την καλύτερη κατανάλωση του wankel κινητήρα και έτσι όταν πια ξημέρωσε το πρωινό της Κυριακής και ο αγώνας όδευε προς το τέλος του, κατάλαβαν όλοι πως στο δρόμο για την νίκη δεν ήταν ούτε ο Derek Warwick με την Jaguar, ούτε ο Michael Schumacher με την Mercedes. Ήταν ο Johnny Hebert με το Mazda 787B, με το οποίο χάρισε την πρώτη νίκη ιαπωνικής ομάδας στον 24ωρο Le Mans και μοναδική για πολλά χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2018 όταν και  ξεκίνησε η κυριαρχία της Toyota. 

1969 - Περπατώντας προς την νίκη 

Ο Jacky Ickx ήταν, ως αγωνιζόμενος, πολλά βαρύς. Χωρίς να προκύπτει με κάποιο πασιφανή τρόπο, λόγω διακρίσεων ή ρεκόρ ή τίτλων, κάποια ανωτερότητα σε σχέση με τους συναδέλφους του, φρόντιζε πάντα να δείχνει υπεράνω σε σχέση με τους άλλους οδηγούς. Ως βετεράνος δεν είναι τόσο προκλητικός, αλλά τότε ήταν. Το 1969 για παράδειγμα, ο 24ωρος ξεκινούσε με τους οδηγούς να τρέχουν στα αυτοκίνητά τους, με τον παραδοσιακό δηλαδή τρόπο που ξεκινούσε απο καταβολής, το 1923. O Βέλγος δεν έτρεξε στο Ford GT40 που τον περίμενε στην εκκίνηση. Περπάτησε, σε μια κίνηση που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως και όπως αποδείχτηκε είχε και σημαντικό αντίκτυπο. Από το 1970 η παραδοσιακή εκκίνηση άλλαξε στην πιο σύγχρονη rolling start. Πιθανώς θα έπαιξε τον ρόλο του το γεγονός πως ο Jacky Ickx ξεκίνησε περπατώντας για να καταλήξει να πάρει την πρώτη από τις έξι νίκες της καριέρας του εκεί. 

2005 - Mr. LeMans 

Ο Tom Kristensen έχει κάνει το όνομά του συνώνυμο με τις 24 ώρες του Le Mans, χάρη στις εννέα νίκες που έχει σημειώσει. Ο επόμενος καλύτερος είναι ο Jacky Ickx με έξι και το ρεκόρ του Δανού, που δικαίως φέρει το παρατσούκλι "Mr. LeMans", επισημοποιήθηκε το 2005, όταν ο Kristensen πήρε την έβδομη νίκη του. Ίσως το πιο εντυπωσιακό στατιστικό του Kristensen πάντως είναι πως δεν έχει τελειώσει ποτέ 24ωρο αγώνα σε θέση εκτός βάθρου. Στις εννέα νίκες μπορείς να προσθέσεις δύο δεύτερες θέσεις και άλλες τρεις τρίτες. Βάλε και  ορισμένες εγκαταλείψεις από την πρωτοπορία του αγώνα και "γαρνίρεις" με το ότι έχει πάρει νίκη με τέσσερις διαφορετικές ομάδες (Porsche, BMW, Bentley και Audi). Έτσι ολοκληρώνεται η συνταγή για έναν πραγματικό ήρωα του Le Mans. 

2012 - Το πνεύμα των 24 ωρών 

Το 2012 είχαμε μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην ιστορία του αγώνα. Μια ανεπανάληπτη σκηνή, η οποία παρουσίασε ακριβώς το πνεύμα της συμμετοχής σε αγώνες αντοχής όπως ο 24ωρος αγώνας στη Γαλλία. Η Nissan με ειδική άδεια να της παραχωρείτε από τον ACO, τον διοργανωτή του 24ωρου, συμμετείχε με το Nissan Deltawing για λόγους πειραματικούς. Το Deltawing το οποίο είχε σχεδιάσει ο Ben Bowlby ήταν ακριβώς αυτό. Ένα πειραματικό πρωτότυπο, στην εξερεύνηση της εξέλιξης των αγωνιστικών μονοθεσίων για τον 24ωρο. Έμοιαζε με τρίτροχο, καθώς οι δύο εμπρός τροχοί ήταν τόσο κοντά που φαίνονταν σαν να είναι ένας. Ήταν ένα μεγαλοπρεπές, φουτουριστικό Δέλτα, όπως υποδήλωνε και το όνομά του. Σε αυτήν την πορεία εκτός συναγωνισμού και πριν πέσει το σκοτάδι, ο Satoshi Motoyama που βρισκόταν στην κορυφή του Δέλτα και το οδηγούσε, είδε τον Kazuki Nakajima με την Toyota να τον στέλνει εκτός αγωνιστικής γραμμής με ζημιές στο μονοθέσιο της Nissan που δεν του επέτρεπαν να γυρίσει στα pits. 

Ο Ιάπωνας ξεκίνησε μια αγωνιώδη προσπάθειας επιδιόρθωσης των βλαβών που υπήρχαν. Οι μηχανικοί της Nissan του έδιναν εργαλεία μέσα από το σύρμα και συμβουλές για το τι να κάνει. Εκείνος προσπαθούσε. Οι θεατές περίμεναν με ελπίδα να ακούσουν την μίζα. Έπειτα από προσπάθειες δύο ωρών ήταν εμφανές πως ο Motoyama δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να γλιτώσει την εγκατάλειψη. Η παρηγοριά από τον μηχανικό που του κρατούσε το χέρι στο τέλος του video παρακάτω, ξεπερνά το πάθος για αγώνα, διάκριση ή νίκη.  

1999 - Fasten your seatbelts 

Σε ζωντανή μετάδοση οι τηλεθεατές του 24ωρου αγώνα του 1999 παρακολούθησαν την απογείωση της Mercedes Benz CLR, λίγο πριν την στροφή της Ινδιανάπολης, στην πίστα La Sarthe. Ήταν σοκαριστικό. Για την ακρίβεια εξακολουθεί να είναι μια από τις διασημότερες σκηνές από τον αγώνα, η οποία μάλιστα αποδεικνύει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο πως η προσπάθεια των ομάδων να επιτύχουν στο Le Mans μερικές φορές ξεπερνά τα όρια της φυσικής. Στο πιλοτήριο (στην κυριολεξία δυστυχώς) κατά την απογείωση ήταν ο Peter Dumbreck. Γλίτωσε χωρίς τραυματισμούς, αλλά με χαμένες τις αισθήσεις του για λίγα λεπτά, από την πτήση σε μήκος 15 μέτρων και την προσγείωση ανάμεσα στα δέντρα. Η Mercedes απέσυρε το δεύτερο πρωτότυπό της αμέσως και μερικές εβδομάδες αργότερα σταμάτησε και το πρόγραμμα συμμετοχής της στον 24ωρο αγώνα.