Υπάρχει κάτι μαγικό στη σχέση των παλιών οδηγών της Formula 1 με τα αυτοκίνητα δρόμου που επέλεγαν. Εκτός πίστας, θα μπορούσαν να διαλέξουν οτιδήποτε, από ιδιωτικά τζετ, γιοτ ή ακόμα και οχήματα βγαλμένα από τον κόσμο της φαντασίας της εποχής.
Σε κάποιες περιπτώσεις όμως, διάλεγαν αυτοκίνητα που θα μπορούσε να αποκτήσει και ένας μέσος άνθρωπος. Όχι hypercars, όπως είναι το σύνηθες σήμερα για κάθε celebrity, από τον χώρο του ποδοσφαίρου, μέχρι εκείνον της 7ης τέχνης.

Από την εποχή των James Hunt και Jim Clark, μέχρι εκείνη του Niki Lauda και μετέπειτα των Alain Prost και Ayrton Senna, τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία του αθλήματος, αρκετά συχνά έκαναν επιλογές που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν συμβατικές, τηρουμένων των αναλογιών.

Σε κάθε περίπτωση όμως, πρόκειται για μια υπενθύμιση ότι ακόμα και οι ταχύτεροι άνθρωποι στον πλανήτη, ήθελαν κάτι συναρπαστικό, αν και όχι απαραίτητα εξωτικό, για τις καθημερινές τους διαδρομές.

Πίσω από το τιμόνι στους δημόσιους δρόμους και όχι στις πίστες, οι οδηγοί της Formula 1 συνέχιζαν να κυνηγούν την αίσθηση, την ταχύτητα, τον χαρακτήρα. Και αυτό έκανε τις επιλογές τους τόσο ξεχωριστές, γιατί δεν αφορούσε απλώς το μέσο μεταφοράς, αλλά την προέκταση του εαυτού τους.