Το φετινό Le Mans σφραγίζει την καριέρα ενός από τους σπουδαιότερους οδηγούς που έχει γνωρίσει ο κόσμος του motorsport εδώ και δεκαετίες. Του Robert Kubica. Ο Πολωνός δεν είναι ο ταχύτερος που έχει περάσει ποτέ από τις πίστες και τις ειδικές των αγώνων ράλι. Δεν είναι καν ο πιο εμπορικός ή ο πιο τηλεοπτικός αλλά αυτό συμβαίνει όταν σκέφτεσαι μόνο την ταχύτητα και την οδήγηση, γιατί ο Kubica είναι σαφέστατα ένας από τους πιο petrolhead επαγγελματίες οδηγούς.
Η αρχή
Ο Kubica πήρε το πρώτο του αυτοκινήτακι ως δώρο. Ήταν ένα ψευτοκαρτ με τετράχρονο κινητήρα που πήγαινε μέχρι 40 km/h. Στα 6,5 του αγωνιζόταν στα κανονικά καρτ και δέκα ετών ήταν επισήμως ένας νεαρός οδηγός αγώνων.
Διαβάστε Επίσης
Το πάθος του για την οδήγηση και το ταλέντο του ανάγκασαν τους γονείς του να τον στείλουν από τα 13 του στην Ιταλία. Στην Πολωνία που δεν υπήρχε καμία αγωνιστική παιδεία αλλά και καμία υποδομή για το σπορ δεν μπορούσε να αναπτυχθεί το ταλέντο του, έτσι βρέθηκε από πολύ μικρή ηλικία σε άκρως ανταγωνιστικο περιβάλλον. Για την ακρίβεια στο καλύτερο που θα μπορούσε έχοντας να αντιμετωπίσει Βρετανούς, Γερμανούς και Γάλλους συνομήλικούς του που οι γονείς τους μπορούσαν να πληρώνουν για να εκπαιδεύονται ως μελλοντικοί πρωταθλητές. Οδηγούς όπως τον Lewis Hamilton και τον Nico Rosberg δηλαδή.
Το 2001 ο δρόμος του τον έφερνε στη Formula Renault. Μέχρι το 2005 είχε δείξει πως μπορούσε να διεκδικήσει νίκη οπουδήποτε. Στην Ιταλία ήταν δεύτερος στο πρωτάθλημα και έφτασε να οδηγεί για την ομάδα της Prema, πριν εκείνη τη χρονιά ξεκινήσει να συμμετέχει στο παγκόσμιο ενιαίο μονοθεσίων της Renault. Mε την ομάδα Epsilon Euskadi κατέκτησε το πρωτάθλημα παίρνοντας τέσσερις νίκες και συγκεντρώνοντας 154 βαθμούς. Η επιτυχία αυτή του χάρισε δοκιμές με τη Renault F1, ωστόσο η ομάδα δεν του προσέφερε θέση. Ο Mario Theissen της BMW ωστόσο αποφάσισε πως χωρούσε στο δυναμικό της νέας ομάδας της γερμανικής εταιρείας για το 2006.
Η καθιέρωση
O Kubica ως τρίτος οδηγός της BMW Sauber, έκανε αμέτρητα χιλιόμετρα δοκιμών και στο μέσο της χρονιάς αντικατέστησε τον Jack Villeneuve λόγω ενός τραυματισμού και κέρδισε μόνιμα την θέση. Στον τρίτο του μόλις αγώνα, στην Monza, ανέβηκε στο βάθρο. Το οδηγικό στυλ του Kubica ήταν ανέκαθεν επιθετικό, με ισχυρές δόσεις ταλέντου και με μια εξαιρετική αίσθηση όταν βρισκόταν στην αγωνιστική θέση.
Το πρώτο μεγάλο ατύχημα της καριέρας του ήταν στον Καναδά το 2007. Ευτυχώς δεν τραυματίστηκε σοβαρά αλλά χρειάστηκε να χάσει έναν αγώνα λόγω προληπτικής προστασίας που επέβαλε η ιατρική ομάδα της BMW. Στην επιστροφή του ήταν και πάλι ταχύτερος από τον Heidfeld και το 2008 ξόρκισε το κακό του Καναδά με την πρώτη και μοναδική νίκη της καριέρας του στην F1. Εκείνη την χρονιά, την καλύτερή του μέχρι τότε, διεκδικούσε τον τίτλο μέχρι και τον προτελευταίο αγώνα παρά το γεγονός πως η BMW ήταν σαφές πως δεν ήταν το ισχυρότερο μονοθέσιο στο grid.
Η BMW δεν ήταν ποτέ ξανά ανταγωνιστική και ο Kubica βρέθηκε το 2010 στην Renault κερδίζοντας βάθρα και δείχνοντας ξανά το ταλέντο του. Οι φήμες μιλούσαν για μεταγραφή στην Ferrari στη θέση του Massa και η αλήθεια είναι πως είχε ήδη υπογράψει αυτό το συμβόλαιο. Στο μεταξύ εξακολουθούσε να απολαμβάνει την οδήγηση ακόμη και εκτός επαγγελματικών υποχρεώσεων, δηλαδή στους αγώνες ράλι.
Το ατύχημα που τα άλλαξε όλα
Στις 6 Φεβρουαρίου 2011, ο Kubica τραυματίστηκε σοβαρά σε ατύχημα κατά τη διάρκεια της πρώτης ειδικής διαδρομής του ράλι Ronde di Andora. Οδηγούσε ένα Skoda Fabia Super 2000 το οποίο σε μια έξοδο από το δρόμο καρφώθηκε στην προστατευτική μπαριέρα. Ο συνοδηγός του ήταν άθικτος όπως συμβαίνει στα περισσότερα ατυχήματα, εκείνος όμως παγιδεύτηκε μέσα στο αυτοκίνητο για περισσότερο από μία ώρα. Η μπαριέρα είχε διαπεράσει μέσα στο αυτοκίνητο και τον είχε τραυματίσει πολύ σοβαρά. Διεκομίστη με ελικόπτερο στο νοσοκομείο και αφου γλίτωσε από την ακατάσχετη αιμορραγία, οι γιατροί διαπίστωσαν μερικό ακρωτηριασμό στο δεξί του χέρι, που ήταν το σοβαρότερο από τα πολλαπλά κατάγματα της δεξιάς μεριάς του σώματός του.
Υποβλήθηκε σε χειρουργείο επτά ωρών από δύο ιατρικές ομάδες το οποίο είχε θετική έκβαση. Αλλά η ανάρρωση και η αποκατάσταση ήταν μια μακρά διαδικασία που μόλις είχε ξεκινήσει. Ακολούθησαν άλλες δύο μεγάλες και σημαντικές επεμβάσεις για το πόδι, τον ώμο και το χέρι του, οι οποίες επίσης στέφθηκαν με επιτυχία. Ο Kubica δεν θα αγωνιζόταν ξανά στο πρωτάθλημα του 2011 στην F1 και θα χρειαζόταν πολύ καιρό ακόμη να επιστρέψει σε θέση αγωνιστικής οδήγησης.
Με τις προσπάθειές του και δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του σε κάθε ευκαιρία είχε δημιουργήσει μια εικόνα που έμοιαζε απίστευτη στο κοινό και τους ανθρώπους του motorsport. Κανείς δεν πίστευε πως θα επέστρεφε πραγματικά και όλοι ήταν βέβαιοι πως αν αυτό συνέβαινε για οποιοδήποτε λόγο, δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ πια ο ίδιος οδηγικά, με κατεστραμμένο το δεξί του χέρι.
Κόντρα στην μοίρα
Τον Σεπτέμβριο του 2012 η συμμετοχή του σε έναν ιταλικό αγώνα ράλι με ένα WRC αυτοκίνητο προκάλεσε έκπληξη η οποία έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν ο Kubica κέρδισε αφενός τον αγώνα, αφετέρου δε το έκανε με τόσο μεγάλη διαφορά από τον ανταγωνισμό που έδειχνε ένα θαύμα.
Και ήταν ένα τέτοιο, γιατί το 2013 αποφάσισε την πλήρη επιστροφή του στα ράλι και την κατηγορία WRC2 με ένα Citroen DS3. Με 5 νίκες στους επτά αγώνες που συμμετείχε, μια εκ των οποίων και στο Ράλι Ακρόπολις, ο Kubica στέφθηκε πρωταθλητής WRC2 στην κατηγορία. Τα ράλι που λίγο έλειψε να τον σκοτώσουν, του έδωσαν το ιδανικό πεδίο για να αποκαταστήσει το χέρι του και τις κινητικές του λειτουργίες και να ετοιμαστεί για την επιστροφή στην F1.
Η επιστροφή στην F1 με τη Williams
Η επιστροφή στην F1 ήρθε με την Williams και παρά το ότι είχαν περάσει οκτώ χρόνια από την τελευταία του συμμετοχή, ο Kubica χωρίς να έχει σταματήσει να συμμετέχει σε διάφορους αγώνες, προετοιμαζόταν ώστε αυτή τη στιγμή να δείξει πως ήταν έτοιμος. Δεν ήταν απολύτως, αλλά τι σημασία έχει τελικά. Παρόλες τις δυσκολίες, παρά τις εξωπραγματικές απαιτήσεις της F1 ο Kubica κατάφερε να βγάλει σχεδον μια ολόκληρη χρονιά ως δεύτερος οδηγός της Williams στο πλευρό του George Russell και να παραμείνει για τρία χρόνια (2018 Williams, 2020-2021 Alfa Romeo) τρίτος οδηγός. Και τότε ήρθε το κάλεσμα για τους αγώνες αντοχής.
Πρωταθλητής στο WEC
Ο Kubica είχε ήδη δοκιμάσει τις ικανότητές του και στους αγώνες αντοχής σε ορισμένες περιστασιακές συμμετοχές, με αυτοκίνητα GT στο 24H Series, όμως δεν είχε φανεί τότε πως αυτή η μορφή αγώνων θα του χάριζε την πολυπόθητη αναγέννηση. Διατηρώντας πάντα δεσμούς με τις προηγούμενες ομάδες του και έχοντας πάντα την υποστήριξη από τις κορυφαίες εταιρείες της Πολωνίας και κυρίως την Orlen, ξεκίνησε να οδηγεί για την WRT και στη συνέχεια για την Prema.
Η πρώτη του επαφή με το European Le Mans ήταν το 2021 όταν και κατέκτησε τον τίτλο, το 2022 αγωνίστηκε με την Prema στο WEC, πράγμα που τον έφερε στο Le Mans εκείνης της χρονιάς και το 2023 επέστρεψε στην WRT για να κερδίσει το πρωτάθλημα WEC μαζί με τους Rui Andrade και Louis Deletraz. To 2024 η Ferrari και η AF Corse τον εμπιστεύτηκαν στην σύνθεση της ιδιωτικής Ferrari 499P και εκείνος τους χάρισε μια νίκη στον 6ωρο αγώνα των ΗΠΑ και εξαιρετικές εμφανίσεις που τον είχαν πλέον κάνει έναν από τους βασικότερους platinum οδηγούς του Πaγκοσμίου Πρωταθλήματος Αντοχής.
Φέτος η νίκη στον 24ωρο αγώνα Le Mans ήρθε σαν επιστέγασμα μιας ηρωικής καριέρας μαχητή. Ενός ανθρώπου που δεν παρατάει το πάθος του για κανένα λόγο και προσπαθεί να ξεπεράσει την φύση και την επιστήμη προκειμένου να κάνει αυτό που αγαπά περισσότερο. Ο Kubica οδήγησε το τελευταίο stint στον φετινό αγώνα. Έμεινε στο αυτοκίνητο για περισσότερο από δύο ώρες εξασφαλίζοντας πως δεν θα χαθεί αυτή η νίκη για κανέναν λόγο.
Έγινε ο πρώτος Πολωνός που κατακτά νίκη στην 24ωρο αγώνα και ο πρώτος Πολωνός για πολλά πράγματα εδώ που τα λέμε. Κυρίως όμως αποκατέστησε την τάξη στην ιστορία και στην καριέρα του. Μπορεί το 2012 να μην κατάφερε να βρεθεί στο Maranello και στο κόκκινο μονοθέσιο της F1, έχοντας ήδη συμφωνήσει με την ομάδα από νωρίτερα, τώρα όμως θα πάει στην Ιταλία σαν ένας νικητής που γράφει ιστορία γιατί μεταξύ μας, η φετινή νίκη ήταν και η πιο άνετη από τις τρεις συνεχόμενες της Scuderia στο Le Mans.
